De Update #83 - Op zoek naar de Schildpadjes

We werden wakker met een prachtig uitzicht en op maar een paar minuten rijden van onze volgende bezienswaardigheid. We hadden het zo gepland dat we niet in het weekend bij deze plek waren want toen we gister, zondag, aan kwamen stonden er heel heel erg veel grote touring bussen en konden we ons echt niet voorstellen hoe druk het er moet zijn geweest. Gelukkig was het deze maandochtend nog heerlijk rustig. Natuurlijk wil je weten waar we nu zijn, nou we zijn bij de Grutas Tolantongo. Dit zijn warm water bronnen waar ze zwembaden bij hebben gebouwd maar waar ook een prachtige natuurlijk grot is. We begonnen met de zwembaden waar we verschillende baden uitprobeerde en gewoon heerlijk in relaxte. We genoten van de mooie zonsopkomst en de prachtige omgeving. Ondanks dat het een door mensen gemaakte of aangepaste natuurlijk hotspring was was het nog steeds prachtig en heel mooi om hier lekker rond te hangen. Nadat het een stuk drukker werd in de zwembaden gingen we op weg naar de warmwater grotten. Ook dit was weer heel bijzonder en met weer een prachtige nieuwe omgeving. Het gebied van deze Grutas Tolantongo was echt super groot en bestonden uit verschillende warmwater bronnen waar we de hele ochtend hebben doorgebracht. Daarna stapte we weer de auto in voor een flinke rit naar een heel ander gebied.

We gingen op weg naar de Monarch vlinders, er is een gebied waar deze vlinders elk jaar tussen November en Maart samen komen vanuit Canada en de USA met het hoogte punt rond Februari wanneer er letterlijk miljoenen vlinders in dit gebied. Het was meteen echt weer een totaal andere omgeving, we waren hoog in de bergen en het was ook meteen en stuk frisser. We genieten echt van de afwisseling die we nu hier in Mexico ervaren, het blijkt echt dat we dat we daar heel goed op gaan. We deden een wandeling met een gids naar het gebied waar de meeste vlinders nu zaten. Het was helemaal niet nodig om dit met een gids te doen, maar dat is hoe het werkt hier in Mexico. Er zijn hier geen nationale parken zoals in Amerika. En overal moet je toch best flink voor betalen waardoor deze gebieden ook vaak meteen aanvoelen als attractie parken. Maar dat neemt niet weg dat het echt een geweldige ervaring was om de vlinders te zien. Het waren echt enorm veel vlinders ondanks dat we pas in het begin van het seizoen zaten. Het voelt heel gek dat deze kleine vlinders zulke afstanden kunnen afleggen en tussen Canada en Mexico heen en weer migreren. Het was ook heel moeilijk onze ervaring te vangen in een foto, maar overal waar je keek zag je vlinders tussen de bomen en in de lucht fladderen zo ver als je kon kijken.

Deze week bestond weer uit een aantal lange ritten tussen de dingen die we wilde bekijken. Het lukte ook niet altijd om deze in 1 dag te bereiken waardoor we voor het eerst in Mexico bij een tankstation hebben geslapen. We konden onderweg namelijk niks anders vinden dan tankstations om bij de te slapen. En in de nacht rijden in Mexico is echt geen optie. We hadden gelukkig een rustige nacht en voelde ons veilig.

Morelia was onze volgende stop een plaats waar we snel even door heen liepen en vooral nog een street food uit probeerde, Gazpacho. En nee dat is niet de koude tomatensoep uit Italië. Maar een ananas mango salade gemarineerd in sinaasappelsap afgetopt met kaas, ui en spicy kruiden. Verrassend lekker. Maar na dit uitgeprobeerd te hebben gingen we verder op weg naar de kust. Ook dit was weer een flinke dag rijden. Ondanks dat de afstanden niet super groot zijn, doen we over 200 tot 300 km meestal een dag. Meestal kan je niet heel hard rijden en zijn vooral de topes heel erg verraderlijk. Deze keer kwamen we zelfs pas in het donker bij onze slaapplek aan wat we allebei echt niet fijn vinden. Je kan dan gewoon de veiligheid en het gevoel van de omgeving niet goed in schatten. Gelukkig sliepen we op een camping wat het iets minder erg maakte. De volgende dagen spendeerde we aan de kust, waar ik (Jap) lekker kon surfen en Lon lekker kon chillen in de hangmat. We lunchte ook nog bij een heerlijk Italiaans restaurant die heerlijke verse pasta maakte. We moesten allebei wel echt enorm wennen aan de hitte. De frisse berglucht was toch echt meer ons ding dan deze hete zweterige strand omgeving.

Na deze paar dagen gingen we verder op weg naar het zuiden en stopte we bij een camping waarvan de eigenaresse (een Zwitserse) al 30 jaar een schildpadden opvang runde. Vooral bij Lon stond het heel hoog op het lijstje om hier bij mee te kunnen helpen. Maar we hadden tot nu toe vooral plekken gevonden die op toeristen gericht waren. En waarbij we van Coen en Saskia al hadden gehoord dat het hier vaak meer om het geld verdienen ging dan om het redden van de schildpadden. Ze lieten soms de schildpadden dagen in een ton zitten wachtend op toeristen die ze vrij wilde laten. Of lieten soms niet alle schildpadden vrij omdat er nog over moesten blijven voor de volgende toeristen. We hadden hier natuurlijk heel erg onze twijfels bij en wilde eigenlijk voorkomen dat we hier aan mee moesten doen om de schildpadden ervaring te hebben. Maar gelukkig liepen we tegen de camping van Esther aan en bleek ze al onze hulp met beide handen aan te willen grijpen. We zochten naar schildpadden die eieren gingen leggen op het strand in de nacht, die we helaas niet vonden. We hielpen mee om schildpadden die uit hun ei waren gekomen vrij te laten op het strand. Hierbij moesten we ze af en toe een beetje helpen om de weg te vinden naar de oceaan en vooral beschermen tegen de krabben en katten die ze wilde op eten voordat ze het water zouden bereiken. Het duurde een aantal uur voordat we alle 100 schildpadjes de zee in hadden zien gaan. Schildpadden leggen tussen 60 tot 120 eieren per keer waarvan normaal gesproken 40% uitkomt. Maar door de inspanningen van Esther verhoogd dit percentage naar 90 tot 95%. Van al die schildpadjes die we hadden uitgezet zal maar 1’tje opgroeien tot een volwassen schildpad en terug komen om zijn eieren weer op dit strand te leggen. Maar dat duurt nog wel 10 jaar voordat een van ‘onze’ schildpadjes dat zal komen doen. Ook hielpen we nog een ochtend mee om 3 nesten op het strand uit te graven en opnieuw te begraven in het omheinde stuk van Esther. De schildpadden worden op zoveel manieren bedreigd dat het bijna onvoorstelbaar is dat ze nog bestaan. Buiten de natuurlijke bedreigingen van roofdieren is er ook van alle kanten bedreiging van de mens. Het aanwezige afval op het strand en in de zee maakt het de schildpadden moeilijk om tot volwassen dieren uit te groeien of om de zee te bereiken. Maar ook de honger van de mensen hier in Mexico naar de eieren van de schildpadden en de schildpadden zelf bedreigd deze prachtige dieren. Tijdens onze zoektocht naar nesten vonden we al twee uitgegraven nesten waarvan de eieren verkocht zullen worden op de markt. Dus weer twee schildpadden die niet zullen bestaan. Het is erg droevig om dit met je eigen ogen te zien. De Mexicanen hebben het bizarre geloof dat de eieren een aphrodisiac zijn, terwijl ze eigenlijk vooral vol zitten met cholesterol en je eerder een hart aanval zullen bezorgen dan iets anders. Het was helaas weer een bevestiging van hoe destructief de mensheid kan zijn. Maar gelukkig zijn er toch altijd mensen zoals Esther die zich onbaatzuchtig inzetten voor de bescherming van de natuur en zijn dieren. Het was een prachtige ervaring om hier een paar dagen deel van uit te mogen maken en mee te kunnen helpen in de bescherming van deze prachtige dieren.

Dat was hem voor deze week, volgende week rijden we verder langs de kust op weg naar het zuiden.

Heel veel liefs,

Jap en Lon

Menu van de week

Maandag	Chili sin Carne
Dinsdag	Broccoli, linzen soep met rijst
Woensdag	Gnocchi
Donderdag	Pasta uit eten
Vrijdag	Zelfgemaakte pasta
Zaterdag	Snackies
Zondag	Aardappelsalade