De Update #91 - De Koffie Hemel

Na het nieuwe jaar spendeerde we nog 2 dagen in Rio Dulce. Het was er eigenlijk gewoon te fijn om weg te gaan, dus waarom zouden we. We hadden ook wel het gevoel dat we behoefte hadden aan een soort mini vakantie in onze reis. We liepen door het dorpje heen, twijfelde nog even of we een tocht over de Rio Dulce rivier wilde maken, maar haakte snel af na de prijs gehoord te hebben, zwommen veel in de rivier en dreven rond in onze zwemband. We bezochten ook nog een warm water waterval waar we samen met de lokale bevolking van genoten. We hadden echt een geweldige plek gevonden in Rio Dulce en het was heel gezellig om tijd met onze nieuwe vrienden Benji en Audrey door te brengen. Maar na de rustige dagen hadden we ook zin om weer verder te gaan en de rest van Guatemala te gaan verkennen.

Als eerste stond Coban op het programma wat een rit van ‘maar’ 200 km was. Maar waar we de hele dag over deden. We hadden een hele leuke slaapplek gevonden bij een koffie boerderij. Deze boerderij is een coöperatie van lokale mensen die hier koffie verbouwen en waar we de volgende dag een rondleiding konden krijgen. Als voorproefje proefde we nu alvast wat koffie en dat belooft veel goeds.

De rondleiding over de koffie boerderij was echt super, onze gids had zichzelf Engels aan geleerd en kon ons daardoor alles over de koffie in het Engels vertellen. We leerde over de mooie manier hoe ze hier koffie verbouwen. De coöperatie was ontstaan als een samenwerking van 20 lokale boeren. Ieder lid verbouwt op zijn eigen stukje grond de koffie maar de verwerking ervan en de verkoop wordt samen als coöperatie aangepakt. Ondertussen zijn de kinderen en kleinkinderen ook ingestroomd in de coöperatie en deelt zo een heel groot deel van de lokale bevolking mee in de koffiewinst. Ze groeien drie verschillende soorten koffie die samen met bananen en andere planten wordt verbouwd. De koffie wordt vervolgens met de hand geplukt om de kwaliteit van de koffie te kunnen garanderen en op drie verschillende manieren verwerkt. Ze hebben een natuurlijke, gehoningde en gewassen bewerking, die alle weer voor een andere markt bedoeld is. Alle koffie die hier wordt verbouwd wordt geëxporteerd naar de USA, Europa en Azië. Ik, Jap, vind koffie mega fascinerend en vond het super leuk om weer meer over dit heerlijke drankje te leren. Lon vond het vooral heel leuk om door de mooie omgeving te wandelen. Na twee heerlijke zakken koffie te hebben gekocht gingen we op weg naar onze volgende stop.

Voordat we verder reden deden we eerst nog boodschappen in Coban, waar we op de parkeerplaats nog onze bus lieten wassen. Overal, sinds we Mexico in reden, lopen er mensen over de parkeerplaats bij supermarkten en shopping malls die voor je je auto willen wassen terwijl je boodschappen doet. Deze jongens hadden zelfs mobiele hoge druk spuiten en aangezien het echt wel een keer tijd werd besloten we het voor het eerste keer te laten doen. Het kostte ons maar liefst 4 euro en we hadden weer een schone bus. Hierna gingen op weg naar Lanquin van waaruit we Semuc Champey gingen bezoeken.

Semuc Champey is een beroemde waterval die het hele jaar blauw helder water bevat. Dit is best wel uniek want in de meeste watervallen wordt het water helemaal bruin zodra het veel geregend heeft en dat had het de afgelopen tijd. Maar iedereen verzekerde ons je zult een mooie blauwe waterval zien. We konden het ons niet voorstellen, maar moesten de mensen maar geloven. De tocht naar Semuc Champey was nog niet zo’n hele makkelijk want het is eigenlijk niet te doen om hier met je eigen camper naar toe te gaan. De weg tussen Lanquin en Semuc is daar echt veel te slecht voor. We moesten dus met een pick-up collectivo mee rijden naar Semuc. Gelukkig is het zo toeristisch dat die er genoeg waren. Dus na 40 min hobbelend en bobbelend in de pick-up door de jungle te hebben gereden kwamen we aan bij de watervallen. We waren express weer vroeg gegaan in de hoop de grote groepen mensen te vermijden. En ook dit keer lukte dat aardig. Als eerste liepen we flink steil omhoog naar het uitkijkpunt. Hier draaide het allemaal toch wel een beetje om, want vanuit hier kon je prachtig neer kijken op de waterval. En.. het water was inderdaad prachtig blauw. We begrepen niet hoe het kon, want de rivier die de waterval leek te voeden was compleet bruin en net na de waterval was de rivier ook weer helemaal bruin. Na het gevraagd te hebben bleek de rivier onder de waterval door te lopen. De waterval werd namelijk gevoed door het water wat uit de omringende bergen de vallei in liep. Echt een unieke plek. Na de waterval te hebben gezien vanaf boven was het tijd om naar beneden te gaan en de waterval van wat dichterbij te bekijken. Het water was vrij koud maar toch konden we lekker even wat badderen in het water. We kletste met verschillende mensen over hun en onze reis en genoten van de prachtige omgeving. Ondertussen kwamen we ook onze vriendjes, Benji en Audrey, weer tegen waarmee we een pick-up deelde terug naar de bus. Alleen gingen we deze keer niet voorin in de pick-up maar stonden we achterin de pick-up. Misschien niet de veiligste manier om terug te komen, sorry papas en mamas, maar wel een leuke manier om terug te komen.

Op naar de volgend stop, chichicastanango, ja probeer dat maar eens een paar keer heel snel achter elkaar te zeggen. Ook dit was weer een hele dag rijden maar we hadden wel echt de perfecte timing, de volgende dag zou namelijk de beroemde markt plaats vinden. Iedere donderdag en zondag wordt zo ongeveer het halve dorp overgenomen door marktkramen, die alles wat je maar kan verzinnen verkopen. Dit was dan ook de reden waarom we naar deze plek op weg gingen. We vonden een hele fijne camping aan de rand van het dorp waar we samen met Benji en Audrey een lekker kamp vuurtje stookte. Ja echt waar een kamp vuur want we rijden steeds verder de bergen in en vooral in de nacht daalt de temperatuur flink. Dus dat vuurtje konden we echt wel gebruiken. We maakte lekkere pizza en kletste heel wat af. S’ochtends gingen we op weg naar de markt en wooh wat was deze markt weer groot. We kochten een mooie stof, zodat Lon hier thuis wat moois van kan maken, we kochten een nieuwe deurmat en genoten van de sfeer die er hing. Het was echt een hele leuke markt en de kleuren waren fantastisch. Er liepen zoveel mooie en verschillende mensen rond. Echt een markt om je ogen uit te kijken. Maar na 2 uurtjes over de markt te hebben gestruind hadden we weer genoeg prikkels gehad en gingen we weer verder. We gingen op weg naar Lago Atitlan onze volgende stop. Weer een lange tocht over slingerende wegen via de berg naar beneden. Een heel avontuur, maar daar vertellen we de volgende keer meer over.