We lieten jullie in de vorige update achter in Tofino en daar pikken we jullie deze week weer op. De super dure camping moest natuurlijk tot het maximum worden uitgebuit, we deden dus een rondje wassen, trokken de wifi leeg, gebruikte de douche en bleven natuurlijk hangen tot net na de uitcheck tijd. Ik bedoel als je 100 dollar betaald moet je er wel echt elke seconde gebruik van maken.
Na nog even snel Tofino te zijn ingereden voor een bakkie met wat lekkers, zodat we de nieuwe update weer konden uploaden, werd het tijd om richting het Noorden te rijden. We moesten voor een deel dezelfde weg rijden, maar maakte eerst nog een stop om naar een gecrasht vliegtuig te kijken. Deze was midden in het bos tegen een helling tot stilstand gekomen. Het vliegtuig was nog verbazingwekkend goed in takt, maar het blijft wel raar dat je hier naartoe gaat terwijl er misschien mensen dood of gewond zijn geraakt. Daarna reden we door voor een wandeling over de wild pacific trail die langs de kust van Vancouver Island liep. Hier hebben we echt op elke mogelijke plek gekeken of we orca’s, walvissen of otters in het water zagen. Uiteindelijk zagen we maar 1 otter over de rotsen lopen, helaas. We kwamen weer langs dat ene mooie kampeerplekje aan de rivier waar we de vorige keer niet echt van hadden kunnen genieten, door alle regen. We besloten daarom weer op deze plek te stoppen en deze keer waren de weergoden ons goed gezind. Het zonnetje kwam tevoorschijn en we hebben eindelijk weer eens heerlijk buiten kunnen eten en de volgende ochtend zelfs heerlijk in onze stoelen in de zon een boekje kunnen lezen. Kamperen is toch wel echt een heel stuk leuker in het zonnetje.
Daarna was het dan toch echt tijd om naar het noorden te rijden, de orca’s en walvissen riepen ons. Het was een hele dag rijden om in de buurt van Telegraph Cove te komen waar we de walvissen tour hadden geboekt voor de volgende dag. Als voorbereiding vonden we een mooi plekje aan het water waar we alvast konden oefenen met Orca’s en Walvissen spotten. Hier kon je ze namelijk ook vanaf de kant spotten. Je raad het al, wij hebben dus de hele dag buiten gezeten met verre kijker en zoomlens in de aanslag. Ondertussen speelde we wat spelletjes en werd er heerlijk verse pasta gemaakt. Maar helaas bleven de Orca’s en walvissen uit, maar als goed maker kwam er wel nog even een zeearend voor ons in de boom zitten. Wat een machtige beesten zijn dat, zo groot, het is bijna niet voor te stellen.
En toen was het zover, whale watchen in Telegraph Cove. Het is echt ongelooflijk, maar precies op de dag dat wij gingen was het… droog. Het water was net een spiegel, de omstandigheden hadden bijna niet beter kunnen zijn. Er waren twee verschillende boten waar we uit konden kiezen, een grotere boot met meer mensen of een ribboot met max 12 mensen. We hadden gekozen voor het laatste en omdat het een open kleine boot was moesten we survival suits aan. Bedenk je dat we ons al hadden aangekleed alsof we op expeditie naar Siberie gingen en daar moest dus nog een super dik survival pak overheen. We leken wel twee pinguïns en zo liepen we er ook echt bij haha. Nadat iedereen zich in de pakken had gehesen en we allemaal een plekje op de boot hadden gevonden was het tijd om op zoek te gaan. Voor ons draaide deze tocht echt om het spotten van Orca’s, allebei hebben we al eerder walvissen mogen zien wat een prachtig gezicht is maar we wilde vooral de Orca’s van ons lijstje afstrepen. Allebei speurde we dus de horizon af op zoek naar de Orca’s. Ondertussen genoten we van de prachtige omgeving en het varen in de boot. Het water waar in we vaarde is een smalle straat tussen Vancouver island en het vaste land. Overal om ons heen zagen we geweldig mooie bergen en kleine eilandjes. Maar het duurde even voordat we het eerste zee leven zagen, uiteindelijk spotte ik heel in de verte het opspuitende water van een walvis. Eenmaal dichterbij bleek het om een bultrug te gaan en konden hem verschillende keren boven zien komen en weer naar de diepte zien duiken. De laatste keer kwam hij echt super dichtbij de boot weer boven wat echt een geweldige ervaring was en waardoor we zo goed konden zien hoe enorm deze beesten zijn. Wat een genot om zo heerlijk op het water te kunnen zijn en deze geweldige beesten en deze prachtige omgeving te kunnen zien. Hierna gingen we verder en zette we onze zoektocht voort naar de Orca’s. Onderweg zagen we nog een groep zeeleeuwen chillen op de rotsen en kwam er ook nog een hele grote groep zeeotters voor bij zwemmen. Die waren echt zo ontzettend schattig, ze zwommen allemaal op een rug en waren bezig met een steen schelpen open te breken. De gids vertelde dat alle zeeotters heel kieskeurig over de steen zijn die ze hiervoor gebruiken. Iedere otter heeft een eigen persoonlijke steen die ze overal mee naar toe nemen, als ze hem niet nodig hebben, hebben ze een plekje onder hun oksel waar ze hem bewaren. Dat is toch echt super grappig, wat een leuke beesten. Zo voeren we 3 uur lang door de zeestraat en genoten we van de omgeving en de dieren die hier rondzwemmen. Helaas hadden we niet ook nog zoveel geluk dat we Orca’s hebben gezien. Maar al het andere wildleven en de prachtige omgeving maakte dit gemis helemaal goed.
Helaas zette het mooie weer niet door en bleef het de volgende dag maar regenen. We werden bijna letterlijk van het eiland afgeregend. In Comox namen we de ferry richting de sunshine coast in de hoop dat deze kust zijn naam eer aan deed. Het was nog even spannend of er nog wel plek zou zijn voor ons op de ferry. We hadden besloten niet te reserveren omdat dit 17 dollar extra zou kosten en de gok te nemen. Dit pakte gelukkig goed uit en we konden als een van de laatste nog de ferry op rijden. Op de sunshine coast, leek deze even zijn naam eer aan te doen toen we Powell River, het plaatsje waar we aan kwamen met de ferry, in de zon konden verkennen. Hier hebben we heerlijk doorheen gestruind en lekker buiten in het zonnetje een kopje koffie en wat lekkers kunnen eten. Maar al snel keerde de wolken en de regen terug en reden we snel door naar de volgende ferry. In Gibson moesten we de laatste ferry nemen om weer terug te komen naar Vancouver en het vaste land. We hadden van heel veel mensen gehoord dat de Sunshine Coast heel leuk moest zijn, maar omdat er weinig Sunshine was hebben we niet echt kunnen begrijpen wat er nu zo bijzonder aan dit stukje kust was. Hierdoor zijn we er ook echt doorheen gevlogen. In Gibson vonden we nog wel een lekker ijsje, waar we al verschillende dagen zin in hadden.
En toen waren we weer terug in Vancouver en dat was meteen te merken want het wildkamperen werd weer een stuk lastiger. Maar we vonden we een plekje en in de buurt vonden we ook nog een gratis douche. Vaak zijn de douches die we tegen komen een tikkeltje te koud, maar deze was wel zo heet ingesteld dat we er allebei gewoon bijna niet onder konden staan. Het werd dus een snelle en korte douche, waarna we begonnen aan de sea to sky highway. Een weg die van Vancouver (zee) naar Whistler (lucht) loopt. Onze eerste stop op de snelweg was in de buurt van Squamish en was de Stawamus Chief berg. Hier klommen we hijgend en zwoegend naar boven. Het was een hele steile wandeling waarbij we in hele korte tijd heel veel hoogtemeter bedwongen. Op de meeste plekken waren trappen aangelegd, maar de treden lagen zover uit elkaar dat je eigenlijk in een continue lunch houding naar boven liep. Op advies van mensen die we onderweg waren tegen gekomen liepen we naar de tweede piek van de drie, waar je naar toe kon wandelen. Hiervoor moesten bij het laatste stuk met behulp van kettingen ons een weg naar boven banen. Hier genoten we even van het uitzicht, maar als snel begon het te regenen waardoor we weer begonnen aan de terug weg. Door de regen was alleen het eerste stuk weer naar beneden erg glad geworden en moesten we haast glijdend op onze billen ons een weg naar beneden banen over de steile rots plaat. Maar we vonden onze weg veilig terug naar beneden. Daar bekeken we op weg terug naar de auto nog een grote waterval die met heel veel kracht naar beneden kwam.
We voelde de flinke klim van gister allebei wel in de beentjes en deden het daarom wat rustiger aan. Maar het weer was mooi en dus besloten we een mooie relatief vlakke wandeling rond vier meren te maken door een super groen bos. We moesten onderweg veel denken aan Enzio die ondertussen bezig was aan een bizarre prestatie, hij deed mee aan een 50-mile wedstrijd (ongeveer 90 km) in Schotland. We konden hem online volgen en konden zo op afstand zijn vorderingen volgen. Wij hadden dus al spierpijn van die 10 km wandeling van gister, hij was dus bezig aan een wedstrijd van 9x die afstand. Uiteindelijk finishde hij in iets meer dan 12 uur wat echt zo ongelooflijk snel is. Het was heel leuk dat we hem op afstand toch hebben kunnen volgen en aanmoedigen. Wat een prestatie. Na het rondje te hebben gewandeld besloot ik om ook nog even een rondje hard te lopen, ik hield het bij 6 km. Maar het is zo lekker en zoveel leuker om door het bos en in zo’n mooie groene omgeving hard te lopen dan over de weg in de stad.
Daarna reden we naar het einde van de sea to sky highway in Whistler een leuk skiresort plaatsje die, in tegenstelling tot de meeste plekken, een auto vrije binnenstad heeft. Hier struinde we lekker rond en verbaasde ons over de hoeveelheid mensen die hier met de fiets van de ski hellingen kwamen. In de winter is dit een groot ski gebied, maar in de zomer worden de bergen en skiliften net zo veel gebruikt maar dan dus met de fiets.
De komende dagen gaan we op weg naar Jasper NP, maar dat is voor de volgende update.
Heel veel liefs,
Jap en Lon
Menu van de week
| Maandag | Lasagne |
| Dinsdag | Restje Lasagne |
| Woensdag | Zelfgemaakte pasta met pesto saus |
| Donderdag | Chili sin carne |
| Vrijdag | Gnocchi |
| Zaterdag | Bloemkool soep met Roti |
| Zondag | Curry |
Uitgave van de Week
Budget per dag €54 en per week €378 en per maand €1700
| Wat/Waar | Kosten (€) |
| Camping | – |
| Uiteten | 39,88 |
| Parkeren | 5,05 |
| Activiteiten | 231,39 |
| Boodschappen | 80,67 |
| Diesel | 164,48 |
| Overig | 133,33 |
| Totaal | 654,80 |
Route
Gereden kilometers: 1099
EN 
NL