The Update #24 - Under the Italian Sun

Cittadella, Italië

Onderweg naar Venetië maakte we nog een extra stop in een vesting stadje, Cittadella. Deze “stad” is volledig ommuurd en we gingen er naar toe omdat je er de stad vanaf een ander perspectief kunt bewonderen, boven op de stadsmuur. Net weer even wat anders en dus erg leuk. Het is in Italië bijna verkiezingstijd en op het grasveld werd er een speech gehouden door een partij, hierdoor was er ook veel beveiliging in het stadje. We hebben heerlijk geslenterd over de muur, de rommelmarkt en door de straatjes. En natuurlijk lekker koffie gedronken, met jawel hoor, voor meneer natuurlijk wat zoets. Ook de Italiaanse zoetigheid dient meneer uitvoerig te testen. Haha. Het was een gezellig stadje, voor ons gevoel waren we de enige toeristen daar en dat is ook weleens een leuk gevoel.

Venetië, Italië

Toen we in Cittadella uitgekeken waren gingen we verder, op weg naar Venetië. Het is altijd een uitdaging om met een goed gevoel je bus achter te laten in de buurt van een stad. Maar Kas en Danique hadden ons een camping aangeraden en hier hun bus met vertrouwen achter gelaten, alle reviews waren goed en het was 10 minuten met het openbaar vervoer vanaf het centrum, dus een toppertje! Hier hebben we eerst even een aantal wasjes gedaan en heel veel dingen opgeladen. Ondertussen hadden we contact met Bruna want die was al in de stad. Jazeker! We hadden met Machteld en Bruna afgesproken. Zij hadden hier toevallig al een paar dagen samen geplant omdat Machteld een paar dagen achter elkaar op Venetië moest vliegen en een dag vrij in Venetië had tussendoor. Machteld moest alleen vandaag nog vliegen en zou morgen haar dag vrij hebben. Dus spraken we met Bruna af om vast samen wat te eten in de stad. Echter toen we aan kwamen kreeg Bruna meteen al slecht nieuws... Machteld was namelijk snotterig, had wel een negatieve test maar een lang verhaal kort, Machteld zat vast in Amsterdam en kon zich niet meer aansluiten bij ons in Venetië… Onze ontdekkingstocht samen en onze ontmoeting in Venetië viel dus jammer genoeg in het water. Maar gelukkig hadden we in ieder geval Bruna nog. Bruna had al de hele dag door de stad gelopen en leidde ons door de stad alsof ze er al jaren was. En wat een bijzondere stad is dit. Overal water, overal boten en overal kleine straatjes en bruggetje. Echt heel bijzonder en zo fotogeniek. We verdwaalde in de straatjes en zochten naar de leuke plekken om te eten en kletsen over al Bruna’s belevenissen in Venetië die dag en over van alles en nog wat. Het is echt super super super jammer dat we Machteld morgen niet gaan zien en dat hierdoor Bruna ook morgen vroeg al naar huis zal vliegen i.p.v. van dinsdag. Maar het is toch heel leuk dat we in ieder geval Bruna zo even gezien kunnen hebben.

Samen met Bruna hadden we nog niet alles gezien van de stad en hadden dus nog wat sight seeing te doen de volgende dag. We zagen allebei een beetje op tegen de drukte. Lon was al eerder in de stad geweest en kon zich een irritante drukte herinneren. Ook hoor je altijd veel verhalen over Venetië en zijn extreme drukte. Verona vonden we al vrij heftig en we hoopte maar dat Venetië niet nog veel erger zou zijn. Maar eenmaal in de dat stad viel ons de drukte allebei echt heel erg mee. Zeker, het was wel druk en er waren heel veel prikkels. Maar die waren er zoveel meer in Verona. Dat was een opluchting. Dus gingen we heerlijk zigzaggend door de stad op weg naar het San Marco plein. We liepen door smalle straatjes en over mooie bruggen en kwamen uiteindelijk bij het San Marco. Wat wel echt een indrukwekkende kerk was met een groot plein ervoor, het was alleen midden op de dag waardoor de schaduwen op de gebouwen niet mooi waren, dus besloten we dat we ’s avonds nog maar even terug moesten voor wat mooie foto’s. Bruna had ons bijna lettelrijk een lijst kunnen geven met dingen die we moesten bezichtigen wat heerlijk was. Steeds onderweg er naar toe namen we een omweg waardoor we heerlijk dwalend door de stad liepen verast werden door alweer een leuk straatje. De volgende stop was een tweedehands boekenwinkeltje. Hier was een gondola in het midden van de boekenwinkel gevuld met allemaal boeken en op het terras achter de winkel was een trap gebouwd van boeken, vanaf de trap had je een mooi uitzicht over de gracht en huizen achter de winkel. De winkel was erg grappig omdat iedereen met van alles op de foto wilde maar we moesten snel door naar onze volgende stop. Gister had Bruna namelijk een reservering gemaakt om op een dak van een winkelcentrum uit te kijken over Venetië en de Rialta brug. Omdat we 4 plaatsen hadden om het uitzicht te bekijken en Bruna en Machteld er dus helaas niet waren om met ons mee te gaan. Vroegen we spontaan aan een stel Nederlanders, die bij de boekenwinkel hardop aan het bedenken waren wat ze wilde gaan doen, of ze mee wilde. Dit vonden ze een leuk idee en dus liepen we al kletsend richting het winkelcentrum. Het uitzicht boven op het dak was echt geweldig, je kon heel mooi over de stad uit kijken met al het water en de mooie gebouwen. We konden hier 15 min rond kijken en toen moesten we weer naar beneden. Na nog even verder te hebben gekletst met de Nederlanders liepen we verder. Omdat we toch al wel wat honger begonnen te krijgen en alweer heel wat kilometers in de benen hadden gingen we op zoek naar een restaurant. Dus, nog meer kilometers lopen want des te verder van het San marco plein des te beter. We kozen de afslag richting de universiteit helemaal aan de andere kant van de stad uit. Hier vonden we in een rustig achteraf pleintje een fantastisch restaurant. We aten de allerbeste lasagne ooit met pompoen. Hij smolt gewoon op je tong. Ook aten we heerlijke cannaloni gevuld met spinazie en ricotta en gnocchi met gorgonzola. Het was echt allemaal fantastisch. We hadden nog echt zoveel meer op gekund. Maar we besloten op het hoogtepunt te stoppen en alleen nog een toetje en een heerlijke koffie te nemen. We waren eigenlijk al hartstikke moe maar sleepte onszelf toch nog een keer terug naar het San Marco plein om hier de dag af te sluiten en ook bij wat mooier licht foto’s te kunnen maken. En dat was het zeker waard.

Pisa, Italië

Een roadtrip zou een roadtrip niet zijn als je onderweg onverwachte stops maakt. We kwamen er namelijk achter dat we onderweg naar Cinque Terre zo ongeveer door Pisa heen reden. Dus moesten we hier wel een pitstop maken om de scheve toren even te bewonderen. Onder het motto nu we er toch zijn. Lon was hier al eerder een keer geweest maar Jap nog nooit. We parkeerde de bus en liepen richting de Toren. En hij is echt heel scheef! Scheef en van heel mooi wit marmer. Er staan ook nog heel veel andere mooie grote gebouwen om heen die voor je gevoel heel misplaatst zijn in dit klein ogende dorp/stadje, het lijkt allemaal veel te groot. We liepen hier een aantal rondjes rond het plein en zochten naar de beste plek voor de klassieke foto’s. Het was een gevalletje, vroeger was alles beter. Want vroeger mocht je nog over het gras lopen, wat het maken van foto’s een stuk makkelijker maakt. Ze zullen vast zo hun redenen hebben waarom dat nu niet meer kan maar toch is het zonde. Hierna gingen we op zoek naar iets te eten. We vonden een leuke afhaal met heerlijke belegd stokbroodje met heerlijk geroosterde groente.

Cinque Terre, Italië

Toen werd het tijd om verder richting Cinque Terre te rijden, zoals de naam al doet vermoeden (ook al kwam Jap daar echt pas heel laat achter hahaha), bestaat het uit vijf dorpjes die allemaal aan de kust in de bergen zijn gebouwd. We reden om te beginnen richting het meest zuidelijke dorpje: Riomaggiore. We parkeerde de auto op een parkeerplaats wat hoger op de berg en gingen lopend naar beneden naar het dorp. We liepen door prachtige wijngaarden en langs prachtige boerderijtjes naar het dorp toe. Overal hebben ze hier ook een soort rodelbaantje waar een karretje op staat om spullen mee van boven naar beneden of andersom te vervoeren, echt heel grappig. Bij het informatiecentrum wonnen we advies in over de wandeling die je kan doen tussen de verschillende dorpjes. Helaas was het wandelpad tussen dit dorpje en de twee volgende dorpjes afgesloten. We zouden er naar toe kunnen lopen maar dat zou een hele grote omweg zijn. We besloten dus vandaag gewoon maar van dit dorpje te genieten en vanaf de andere kant te gaan wandelen. Dorp nummer twee zouden we dan niet zien maar 4 van 5 vinden wij al een mooie score. We verkende het dorp en maakte foto’s, het was echt een schattig dorpje zo tegen de berg op gebouwd met kleine straatjes. We vonden een heerlijk terras waar we ijskoffie en zelfgemaakte hele zure limonade dronken. We kletste over onze volgende plannen en over waar we zin in hadden op Tenerife. Je merkte wel meteen dat dit een heel toeristisch gebied was want het was erg druk, met name heel erg druk met veel Amerikanen, die hadden we niet eerder zo veel gezien. Daarna liepen we, zwetend als otters, terug naar de bus en reden we naar het meest noordelijke dorpje van de 5, Monterosso. We konden hier op een parkeerplaats aan het strand staan en voor 25 euro 24 uur parkeren. Dus we pakte onze zwemspullen en gingen op naar het strand. Dit was wel echt volledig bezaaid met van die betaalde bedjes en parasols, dit was wel even een ander soort toerisme dan we tot nu toe gezien hadden. Maar goed we vonden een (niet parasol of bed) plekje, bliezen de strandband op en doken het water in. Het was echt heerlijk…super verfrissend in dit warme weer. Helaas verdween de zon al snel achter de bergen en werd het dus redelijk fris. Toch droogde we nog even op op het strand en liepen we daarna de boulevard af. We besloten dat we onze laatste avond in Italië nog moesten vieren, Jap wilde al een paar dagen graag pizza dus daar gingen we naar opzoek. We vonden een leuk restaurantje wat helaas helemaal vol was, dus maakte we een reservering voor later die avond (lees 21:00uur) en liepen terug naar de bus om alvast even te borrelen. Het eten in het restaurant was lekker, maar na het restaurant in Venetië kon niks meer in de buurt komen.

De volgende dag begonnen we om 7.30 uur aan de wandeling naar het eerst volgende dorp. We liepen twee uur langs de klif en kregen op het laatst een mooi uitzicht op het volgende dorp, Vernazza. De was tot nu toe wel echt het leukste dorpje met echt hele mooie straatjes en een schattig pleintje. We dronken hier even een cappuccino als tussen stop en gingen daarna op weg naar het volgende dorp. Hier had je nog wat mooier uitzicht op het water dan bij het vorige stuk en rond 12 uur kwamen we aan bij het laatste dorpje waar we naar toe konden wandelen, Corniglia. Dit dorpje licht iets hoger op de berg en heeft daardoor geen echt haventje zoals de andere dorpjes. Maar het is samen met Vernazza wel echt veruit het schattigs en mooist. Hier aten we de overheerlijkst foccacias die we ooit gegeten hebben. We liepen nog even door het dropje voordat we richting de trein liepen om terug naar Bob te gaan. Het begon nu weer echt warm te worden dus pakte we snel weer onze zwemspullen en doken het water in. Hier dobberde we een hele tijd lekker rond en verbaasde ons over het mega toeristische sfeertje wat hier hing. Van de wildernis in Zweden naar dit soort plekken in Italië, het verschil kan bijna niet groter. Maar juist deze verschillen doen je realiseren dat we al op zo veel verschillende en leuke plekken zijn geweest. En we houden heel erg veel van afwisseling, dus een lekker toeristisch dorpje tussendoor is ook super leuk. Ook zijn dit soort plekken vaak niet voor niets toeristisch, want mooi was het hier echt, ook al moet je soms even door de ligbedden, parasols en hordes toeristen heen kijken. Er zijn veel leuke restaurants en lekkere ijs salonnetjes waar we nadat we uit gedobberd waren ook nog even langs gingen. Voor het laatst een Italiaans ijsje.