De Update #32 - Drama, Drama, Drama

Ja dat was een flinke cliffhanger de vorige keer. Dat was natuurlijk een tikkeltje dramatisch van ons. Maar drama is echt het woord voor deze week. Het was echt een rollercoaster maar gelukkig kan ik vast verklappen dat het nu alweer een stuk beter voelt.

We waren natuurlijk gebleven bij het ontdekken van corona in de groep. Toen waren er twee gevallen waarvan ik er 1 behandeld had, ze zijn veel hier in de finca geweest maar ze verbleven in ieder geval niet hier op de finca. Maar twee dagen later testte er toch twee mensen van de 12 hier op de finca positief, waarvan ik er ook weer 1 een sportmassage had gegeven en dus ook weer heel direct mee in contact was geweest, naast dat we natuurlijk met ze samen leven hier. We werden die ochtend al wakker met keelpijn en hoofdpijn dus we slaakten een diepe zucht en gaven ons er helemaal aan over dat er geen ontkomen meer aan was. We waren er zeker van, wij zouden ook ziek worden. We verklappen het vast, we zijn nu bijna een week verder en zijn nog niet ziek geworden… We hebben er goede hoop op dat dit zo zal blijven, bravo voor ons immuunsysteem.

De positivo’s, zoals we ze noemen, hebben we opgesloten in het appartement beneden en we zetten ze eten voor de deur. Het is erg fijn dat ze daar apart in quarantaine kunnen. We hebben nog een aantal dagen langer gecaterd voor de finca aan de andere kant en natuurlijk voor de gasten hier. Maar uiteindelijk vertrokken de gasten bij de andere finca dus veranderde ook ons werk weer terug naar normaal. Dat over de corona situatie hier in de finca. Maar ondertussen hadden we ook slecht corona nieuws van thuis. Lon haar ouders staan zo in verbinding met haar dat niet Lon het heeft gekregen maar zij in plaats van haar! Onvoorstelbaar hoe dat werkt! Gelukkig slaan ze zich er redelijk goed doorheen en gaat het iedere dag een beetje beter…

Het volgende vervelende wat er gebeurde is dat de hosts van de finca hun relatie verbroken. Het was ons bekent dat er problemen waren maar toch kwam de breuk erg plots en onverwacht wat natuurlijk voor veel verdriet zorgde hier in het huis. Ook woont er hier een paard met de al flinke leeftijd van 32 jaar en die was mank en kon nog maar moeilijk op zijn hoeven staan waardoor er even angst was dat ze het paard moesten laten inslapen. Ook liep Chance, een van de honden, weg omdat hij wilde ontkomen aan zijn bad. Hij zag dat Lon Panda al aan het wassen was dus greep hij zijn kans om te ontsnappen voor het te laat was. Na een hele tijd rondrijden vonden we hem uiteindelijk weer terug en moest hij alsnog in bad de volgende dag. En na een goede interventie van de hoefsmid lijkt het met het paard nu ook weer beter te gaan.. Als laatste vertrok onze nieuwe beste vriendin Eva terug naar Nederland… Zucht… Wat een week…

Maar als we het toch even hebben over Eva... Daar kunnen we niet zomaar aan voorbij gaan, op deze nieuwe vriendschap moet geproost worden en op zijn minst een liefdesserenade over worden geschreven. Want wat was het ontzettend leuk en bijzonder om elkaar zo ver weg van huis te ontmoeten terwijl we thuis niet verder als 5 minuten van elkaar vandaan wonen. We hebben al zo veel ontzettend leuke ontmoetingen gehad tijdens deze reis en onze ontmoeting met Eva is er een om in te lijsten en een om haal hard en lang vast te houden. We klikte meteen zo goed met zijn drieën en hebben zo ontzettend veel gelachen samen. Samen zijn met haar voelde als thuiskomen. Lieve Eva we gaan je ontzettend missen maar we zien elkaar snel weer!

Iets heel anders, iets heel leuks eigenlijk maar zeker iets wat ons de afgelopen week heel veel heeft bezig gehouden is of wij Panda, de hond, wilde adopteren. Het kwam eigenlijk als een grap ter sprake maar toen werd Amanda onze host ineens toch serieus en zei dat ze er al een paar keer aan gedacht had en dat ze als ze naar het belang van Panda keek eigenlijk vond dat hij een betere plek bij ons zou hebben. Met name omdat Panda leeft voor avontuur en omdat het tussen Panda en Chance niet altijd even goed gaat. Ze hebben al een paar keer flink gevochten en Chance wordt steeds ouder en kan zich niet meer goed verdedigen waardoor Panda hem dan in die gevechten verwond. Het zijn los van elkaar en het meest van de tijd, de allerliefste honden die je je kunt voorstellen maar de combinatie tussen hun is gewoon niet perfect. Dus de afgelopen week zijn we steeds op en neer aan het gaan waarbij we het ene moment er 100% zeker van zijn dat we ons geen leven meer kunnen voorstellen zonder Panda en het volgende moment echt overtuigd zijn dat het gewoon echt niet past bij de reis die we nu willen maken. Maarja we willen al zo lang een hond, hebben al zo lang een beeld bij wat voor hond we heel graag zouden willen hebben en Panda voldoet zo ontzettend goed… We hebben geen besluit genomen en zullen voorlopig ook nog geen besluit nemen want het is een heel groot besluit wat wij heel erg serieus nemen. We gaan in ieder geval op onze volgende tripjes over het eiland Panda ruilen voor Eva, om te ervaren hoe dat is. En vanuit daar zien we wel weer verder.

En gesproken over tripjes. We hebben ondanks alles de afgelopen week niet stil gezeten. We hebben weer mooie leuke nieuwe stranden ontdekt waarbij er bij een strand een verlaten en nooit gebruikt lepra quarantaine dorp uit begin 1900 te bekijken was. Jap heeft een heel succesvolle surf middag gehad. We hebben weer een paar barraquito’s gedronken bij onze stamkroeg, we hoeven maar binnen te lopen en de serveerster weet precies wat we willen hebben: Voor Jap een normale barraquito, voor Lon en Eva één zonder likeur en die van Eva ook nog decaf, hahah. En we hebben een leuke afsluitende roadtrip met Eva over het eiland gemaakt. Tijdens onze roadtrip zijn we met Eva naar Masca gegaan en hebben daar op het terras genoten van de tapas en het uitzicht. Daarna hebben we de rondwandeling rond de Chinyero vulkaan nog een keer met haar gedaan omdat we zo onder de indruk waren van die wandeling en die ook graag aan haar wilde laten zien. ’s Avonds hebben we bij de start van de wandeling gekampeerd, maakte ik een lekker soepje en hebben we heerlijk spelletjes gespeeld in de bus. Eva went al helemaal aan het slapen op de voorstoelen en gaf het een 6,5/10, niet slecht toch? De volgende dag reden we naar Barranco de Los Cochinos voor een wandeling naar een waterval waaronder je zou kunnen zwemmen. Maar voordat we aan die wandeling begonnen bakte Lon nog pannenkoeken in de bus! Het was een leuke en avontuurlijke wandeling, weer totaal anders als de andere wandelingen die we voorheen gedaan hadden. De waterval stond redelijk droog waardoor we niet konden zwemmen maar het was er alsnog heel mooi groen en we hadden alsnog veel lol en beweging gehad. ’s Avonds zetten we die beweging voort met Salsa dansen in de keuken met de rest van onze gekke finca familie.

Dat was hem weer voor deze week.

Heel veel liefs,

Jap en Lon

Uitgave van de Week

Budget per dag €54 en per week €378 en per maand €1700