The Update #37 - The Great Escape

Vorige week eindigden we ermee dat we Bob een welverdiende pamperbeurt zouden geven. We hadden nieuwe motorolie gekocht en de andere dingen die we nodig hadden voor de onderhoudsbeurt hadden we al vanuit Nederland meegenomen. Het vervangen van de motorolie en de olie filter had Jap al een keer eerder gedaan en hoopte hij snel af te kunnen tikken. De dieselfilter moest ook worden vervangen en dat was iets nieuws, maar met wat hulp van ome YouTube zou dat toch ook wel moeten lukken. Jap begon met het makkelijkste, de olie en oliefilter vervanging. Of in ieder geval hij dacht dat dit het makkelijkste zou zijn. Uiteindelijk kostte hem dit 3 dagen en meerdere keren olie uit de auto laten lopen voor het lukte om de olieplug zonder lekken dicht te krijgen. Uiteindelijk bleek de oplossing een ring van 1.20 euro te zijn. Weer een les in motor onderhoud geleerd,ben geen gierige hollander en gebruik altijd een nieuwe ringetje als je de olie ververst. De dieselfilter was daar en tegen een veel makkelijkere reparatie en kostte hem nog geen uur. Hopelijk gaat het over 15.000 km net zo snel met de olie en oliefilter.

Iets anders wat we nog vergeten waren te noemen in het vorige stukje was dat we een stargazing tour hebben gedaan op de Teide Vulkaan. Teide en daarmee Tenerife is een van de beste plekken op de wereld om sterren te bekijken. Deze tour hadden we al langer op onze lijst staan om te doen, maar door de weersomstandigheden was het tot nu toe nog niet gelukt. Maar afgelopen week was het dan eindelijk gelukt, we gingen rond 20.00 uur met goede warme kleren aan, de berg op waar al een telescoop op ons stond te wachten van Stargazing 1242 (ook stargazen op Tenerife kijk dan hier). Dit bedrijf is van een oud collega van Amanda, Samu, die ons wel wat wilde vertellen over de sterren. Hij organiseert samen met een wijnboer in de buurt wijn en sterrenkijk tours hier op het eiland. Wij hadden de wijn tour laten zitten en gingen alleen om de zwarte hemel in te turen. Helaas was het volle maan waardoor er niet veel sterren te zien waren maar juist daardoor konden we de maan des te beter bewonderen. Tijdens de tour konden we door de telescoop de ringen van Saturnus.

Nu we dit uit de weg hebben kunnen we jullie eindelijk gaan vertellen wat we nu de afgelopen week hebben gedaan.

Er zijn nog maar weinig dingen hier op het eiland die we nog niet gezien hebben, maar Los Gigantes was zo’n plek die we tot nu toe hadden overgeslagen. Deze week gingen we er daarom maar meteen twee keer naartoe. De eerste keer gingen we samen met Enzio en Rianne na het werken een wandeling in die omgeving doen. Of nja Lon, Rian en ik gingen wandelen, want Enzio ging een hardloop training over dezelfde route doen. Hij doet aan ultra trailrunning waarbij je lange afstanden van soms wel over de 100 km rent en daar moet hij vrij regelmatig voor trainen, maar deze training was extra leuk omdat hij heel vaak over hetzelfde pad heen en weer moest rennen waardoor we hem vaak tegen kwamen. Zo kon ik ook wat actie foto’s van hem maken onderweg. De route begon door bananen plantages en liep daarna verder de bergen in. Halverwege de wandeling zouden we door een flinke tunnel moeten lopen. Maar helaas was deze tunnel afgesloten en we kwamen er snel achter waarom. Ze hadden namelijk bedacht dat ze wel geld konden verdienen en aan deze tunnel. Je kon hierdoor niet meer zomaar door de tunnel heen maar moest hier nu een helm en hoofdlampje huren voor 10 euro p.p.. Nou ons mooi niet gezien, dus wij besloten een andere route te nemen. En dat stelde zeker niet teleur, we hadden echt super mooie uitzichten over de kliffen van Tenerife. Uiteindelijk kwamen we in het donker weer terug bij de auto en ondertussen waren onze magen al flink begonnen te rommelen. Dus stopte we onderweg terug naar de Finca nog even voor een lekkere pizza, dat hadden we wel verdient na de wandeling. De tweede keer deze week in Los Gigantes was wat minder actief. We slenterde vooral door het dorpje, aten een ijsje en kletste vooral heel veel over het komende jaar. Nu we naar elkaar hadden uitgesproken dat Canada in Maart/April wel echt een goede optie is konden we niet meer wachten om de boot te gaan boeken voor Bob. En de datum is geprikt, 24 Maart 2022 gaat, als alles goed gaat, Bob op de boot. Fingers crossed!

Op de Finca stond het leven vooral in het teken van Kerst en van het afmaken van projecten. Enzio en ik hadden eerder al afdakjes gemaakt boven een aantal ramen. Nu was het tijd om te zorgen dat deze ook wat langer dan een paar jaar zouden meegaan. We maakte gebruik van asfaltdakbedekking wat we beiden nog niet eerder hadden gebruikt. We hadden er een aantal middagen voor nodig, maar toen was het dan ook echt helemaal af. Het is heel leuk dat we op deze manier nieuwe vaardigheden leren en dingen kunnen uitproberen. Enzio vindt klussen net zo leuk als ik dus we vormen een goed team om de vele projecten die hier op de Finca zijn aan te pakken. Daarnaast maakte Lon de hoezen voor de buiten kussens af en naaide ze ook nog even een hoes voor mijn surfboard.

Amanda vierde van huis uit vooral kerstavond en daarom stond voor kerstavond een diner op het programma. We hadden het zo verdeeld dat Rianne, Amanda en Lon op kerstavond zouden koken en Enzio, Piotrek en ik een brunch voor eerste kerstdag zouden bereiden. Ondanks dat we het heel gezellig hebben gehad tijdens kerst missen we onze familie op deze dagen extra erg. Voor ons beide was het de eerste keer dat we geen van de kerstdagen met familie samen zouden vieren en dat vonden we allebei toch ook wel echt jammer. We hadden het niet verwacht, maar het blijft toch altijd een bijzondere tijd om samen met je familie heerlijk te dineren en gewoon samen te zijn. In plaats daarvan hadden we ook hele leuke mensen om ons heen, vooral met Rianne en Enzio hebben we een hele fijne tijd samen op de Finca. Buiten het lekkere eten, bezochten we het strand om wat aan onze kleur te werken, wat een heel raar gevoel blijft op kerst en zeker niet bijdraagt aan de kerstsfeer en wandelde we samen met de Finca familie en panda een rondje in de buurt. Zoals ik dat nu vertel klinkt die wandeling weinig spectaculair en dat was hij ook, in het begin. We liepen door een mooie kloof heen en hadden panda los lopen omdat hij eigenlijk nergens heen kon en Amanda al meerdere keren had benoemd dat dit gewoon moeten kunnen zolang hij zijn muilkorf maar om heeft. Het ging echt hartstikke goed hij bleef iedere keer netjes op ons wachten en liep eigenlijk nooit te ver weg. Zonder riem kon hij heerlijk op verkenning uit en alle geurtjes in zich op nemen. Toen het tijd was om weer richting de auto te lopen, liepen we de kloof op een ander punt weer uit. Waarbij Panda, zoals de hele tijd al, vooruit liep. Maar dit keer bleef hij niet netjes wachten en toen wij eenmaal uit de kloof waren, was panda nergens meer te bekennen. Shit… dat is niet goed.. dus iedereen ging meteen in zoekmodus, maar al snel zagen we waarom hij niet op ons gewacht had. Hij rende namelijk in volle vaart achter een hele groep geiten aan. We konden hem in geen mogelijkheid meer terug roepen of ook maar in de buurt van vangen, ging daar veelste snel voor. En binnen de kortste keren waren we hem ook echt allemaal helemaal uit het oog verloren. Bij iedereen zakte de moed in de schoenen, Amanda was helaas niet mee, en we zagen al voor ons dat we zonder panda terug zouden komen bij de Finca. Om dat horror beeld niet waarheid te laten worden, zette we de zoektocht in. Al roepend verspreidde we ons over het gebied. Uiteindelijk, na wat het leek wel een uur maar wat in werkelijkheid waarschijnlijk 10 minuten was, hoorde Jap in de verte de ademhaling van Panda en kon Enzio Panda in de kraag grijpen. Hij was helemaal uitgeput maar leek geen geit te pakken te hebben gekregen. Hij had wel wat schaafwonden en een dicht oog, maar goed dat is misschien de prijs van zijn ontsnapping. We konden gelukkig met Panda terug keren naar de Finca, wat een opluchting.