Deze week staat helemaal in het teken van La Palma. We verruilde Tenerife even tijdelijk voor dit eiland en we verruilde Bob voor de tent. We wilde Bob niet meenemen omdat er nog veel as in de lucht is van de recent uitgebarsten vulkaan en de as gaat werkelijk overal zitten. Dus om te voorkomen dat we Bob helemaal binnenste buiten moesten keren na de trip en laten we eerlijk wezen ook om geld te besparen. Lieten we Bob thuis en gingen we alleen met de auto+daktent van Rianne en Enzio en de auto van Amanda. De vulkaan was net 11 dagen gestopt met uitbarsten, wat natuurlijk een enorme opluchting was voor de mensen van het eiland maar natuurlijk ook jammer voor ons. We hadden best graag het gloeiende lava willen zien als we er ’s avonds gingen kijken. Maar nogmaals, voor de mensen van het eiland is het natuurlijk fijn dat na maanden van onzekerheid de vulkaan nu officieel weer slapend is. We hebben redelijk lang gewacht met naar het eiland toe gaan, de vulkaan was namelijk al aan het uitbarsten voordat we op Tenerife aankwamen. Maar heel lang voelde het niet goed om er heen te gaan. We wilde allesbehalve ramptoeristen zijn maar hoe vaak heb je de kans om een uitbarstende vulkaan te zien? En daarnaast, we moeten natuurlijk ook niet vergeten dat het natuurlijk gevaarlijk kan zijn. Het reisadvies, losstaand van corona, is diep diep rood. Er zijn iedere dag meerdere aardbevingen op het eiland en de luchtkwaliteit is ook niet bepaald denderend… Maar we bedachten een middenweg, we gaan vooral niet meteen en geven het tijd tot de situatie wat stabieler is en als we gaan, gaan we met een local, Amanda dus. Zodat als we snel moeten schakelen we iemand bij ons hebben die de taal goed spreekt en de plek beter kent.
De boot vertrok om 8:00 uur in de ochtend dus we moesten vroeg uit de veren. Alles verliep soepel alleen waren er nogal wat golven, hierdoor was het niet echt een ontspannen bootreis. We zaten in het begin voorin de boot zodat we mooi uitzicht hadden, maar al snel kwam de crew ons adviseren om meer in het midden te gaan zitten om te voorkomen dat we ziek zouden worden, voorin voelde het namelijk meer als een achtbaar ritje dan als een boottocht, en begrijp me niet verkeerd, achtbanen zijn super leuk, maar een 2 uur durende achtbaanrit is misschien een beetje veel van het goede voor de maag. Dus we gingen in het midden zitten, dat was iets beter maar nog steeds voelde je de golven zeer duidelijk. Aan het eind van de rit zag iedereen een klein beetje groen maar gelukkig hoefde niemand over te geven in tegenstelling tot veel andere mensen en Panda. Panda moest de hele rit in de auto blijven en dat arme beestje had duidelijk geen zeebenen.
Waar we aankwamen was precies aan de andere kant van het eiland als waar de vulkaan was uitgebarsten met een grote bergketen tussen ons en de vulkaan in. Maar het viel al meteen op dat overal as lag. Geen enorm grote hoeveelheden, maar overal lag as. We konden ons moeilijk een voorstelling maken van een plek waar zich zeer recent een natuurramp had voorgedaan. Maar toch voelde het ergens gek dat buiten wat kleine details, zoals dat er as op de grond ligt, een deel van de weg afgesloten is, bepaalde plekken niet of minder toegankelijk zijn, je er als buitenstaander niets tot zeer weinig van merkt. Het dagelijks leven lijkt gewoon door te gaan. En dat voelt gek want je weet dat voor echt heel wat mensen het dagelijks leven niet door gaat omdat ze echt heel veel kwijtgeraakt zijn door de uitbarsting. Nog iets anders wat ons opviel, het eiland is veel minder bevolkt als bijvoorbeeld Tenerife, er is een wat grotere plaats, en juist daarnaast is de vulkaan uitgebarsten. We bezochten een uitkijkpunt buiten de stad en daarnaast wat hoger in de berg, waarvandaan je de stad en de lava stroom goed kunt zien. En het is echt heel verdrietig om een wijk opeens te zien eindigen omdat daar een lavastroom loopt. We denken dat de wereld heel maakbaar is en dat we alles naar onze hand kunnen zetten, maar dit soort dingen laten je dan toch zien dat de natuur ons daar af en toe voor op de vinger tikt.
Maar we kwamen niet alleen naar het eiland om de vulkaan te zien. La Palma is Amanda’s favoriete eiland en dat kunnen we ons helemaal voorstellen. Het eiland is echt prachtig. Het is echt super groen en op heel veel van de wegen kijk je je ogen uit en heb je eerder het idee dat je in een groen jungle gebied in Zuid-Amerika reist als dat je op de Canarische eilanden bent. Op onze eerste dag bezochten we een zeezoutwinningsbedrijf, dit was op zich grappig om te zien maar niet heel bijzonder. Daarna reden we gewoon een beetje langs de kust om te kijken of we een mooi strand konden vinden om nog wat tijd door te brengen en we vonden een prachtig strand waar we de rest van de middag bleven hangen. We hadden voor ’s nachts een prachtige slaapplek gevonden in het bos. Want anders als met de bus, kun je met de tent niet zomaar overal verblijven. En waar het met de bus vaak al grensgebied is of het toegestaan is of niet, is wildkamperen in een tent vaak niet toegestaan. Maar we vonden een mooi plekje en vonden dat we daar echt niemand tot last zouden zijn voor een nachtje. Echter kwam ’s nachts de politie patrouilleren en die wees ons, in het Nederlands, erop dat het echt niet de bedoeling was om ergens anders als langs de kust te verblijven op het moment. Althans, dat hoorde we de volgende ochtend van Enzio, hij was als enige wakker geworden om met de politie een praatje te maken, de rest van ons heeft doorgeslapen als roosjes. Maar gelukkig bleef ons een boete bespaard.
De volgende dag stond er een vulkaan krater en een vulkaan museum op het programma. Ik noem het programma omdat Amanda ons programma had gemaakt. Echt heerlijk om niet na te hoeven denken over wat en waar we van alles gaan ontdekken. Al komt het daardoor natuurlijk ook voor dat je andere dingen doet dan dat je normaal gesproken zelf zou kiezen. Dit hadden we denk ik zelf niet uitgekozen. Je moest entree betalen om naar het uitkijkpunt te lopen, maar de kratermond was al zo oud en ook laag in hoogte waardoor het niet echt te herkennen was als vulkaankrater. Maar het museum was wel oké. We deden nog een wandeling in de omgeving en besloten daarna vast wat richting het noorden te rijden voor onze activiteit van de volgende dag. We maakte nog een stop onderweg bij wat rockpools waar Jap en Enzio nog een band verwisselde voor een dame in nood en daarna reden we door naar onze nieuwe slaapplek. We sliepen aan de kust en dronken nog wat drankjes in een cafeetjes in de buurt, daar waren we tot onze verbazing voor 8 drankjes 9 euro kwijt! Het is hier echt super goedkoop. Ook voelde we weer even wat extra dankbaarheid voor het gemak van het leven in een camper. Dat is in vergelijking met kamperen in een tent toch ook wel echt een luxe. Het hielp ook niet dat het matje van Lon kapot ging. We hadden hetzelfde probleem ook al eerder gehad met Jap zijn matje, de lijm verbinding tussen de verschillende bulten is vergaan waardoor nu de helft van het matje een grote bobbel is geworden.
De volgende dag gingen we een wandeling maken over het hoogste punt van het eiland, Roque de Los Muchachos. Het was een lange wandeling, 12 kilometer heen en ook weer terug plus ook nog redelijk wat hoogtemeters. Dus dat was voor ons wat veel van het goede, maar niet voor Enzio. Hij is een ultratrail runner en hij liep met ons de wandeling van punt a naar punt b als warming up, en rende weer terug naar punt a om daar de auto op de halen om ons vervolgens op punt b op te halen en weer naar punt a te rijden om daar de andere auto op te halen. Volg je het nog? Best slim van ons vonden wij zelf. Maar goed daar ging het natuurlijk niet om, de wandeling was prachtig we hadden mooie uitzichten over het eiland en konden zelfs vanaf een punt de recent uitgebarsten vulkaan zien. Eenmaal bij het einde begon het al wat frisser te worden en verdween de zon achter de berg. Enzio kan hard rennen maar alsnog moesten we 1,5 uur wachten en we hadden niet veel warme spullen bij ons. Dus besloten we hem vast wat tegemoet te lopen langs de weg. Zo bleven we lekker warm. Eenmaal bij de auto’s was iedereen moe en hadden we vooral geen zin meer om nog te koken. We hadden dus onze hoop gevestigd op een restaurant maar die waren in de omgeving allemaal gesloten. Maar onze camping, we sliepen die nacht toch maar op een echte officiële camping, bleek een restaurant te hebben. In totaal, inclusief het diner, kamperen en een fooi moesten we 12 euro per persoon betalen! Hahaha! We kregen er voor die prijs ’s nachts wel gratis een ongewenste bezoeker bij. Een kat vond het namelijk wel lekker warm in onze voortent en kroop dus steeds onder het tentdoek door om daar te gaan liggen slapen. Of naja als dat het enige was dan was het niet zo’n probleem maar meneer de kat was nogal luidruchtig en wilde steeds haarballen ophoesten waardoor hij ons wakker maakte. We hebben hem echt heel vaak weg gestuurd maar hij bleef maar terug komen… Nogmaals, slapen in de bus is echt luxe en we hebben er weer een heel nieuw level van waardering voor gekregen.
Over de volgende dag heb ik al het grootste deel verteld. We gingen namelijk naar de vulkaan kijken. Maar, wat ik nog niet vertelde, daarna gingen we naar de piratengrot. We verwachte er niet zo veel van en juist ook daarom werden we erg verrast om te zien hoe gaaf het was. Het was een hele woeste inham/grot waar een klein dorp in is gebouwd en waar steeds hele grote en woeste golven op af denderen. Er was ook een rotsformatie die de golven juist wat tegenhield en beschutting gaf aan een heel mooi groot natuurlijk bad. Hier hebben we heerlijk in gezwommen en genoten van de uitzichten. Het was echt een van de gaafste dingen die we ooit gezien hebben.
En toen kwam alweer bij de laatste dag aan, niet alleen van onze trip naar La Palma maar ook de laatste dag van het jaar! We sloten het jaar goed af met een bezoek aan een prachtige waterval waaronder Jap nog even een oudjaarswas deed en wandelde door een prachtig bos naar een nog prachtiger uitzichtpunt. De boot ging pas redelijk laat terug maar het water was vandaag een heel stuk kalmer wat fijn was. We kwamen rond 20:00 uur aan op de Finca waar Piotrek een andere workawayer al wat lekkere hapjes had gemaakt. Wij hadden ook al wat lekkere dingen op La Palma gekocht dus we konden meteen aanvallen. Amanda ging oud en nieuw vieren met vrienden, dus de workawayers hadden het huis voor hun alleen. Er was niet veel vuurwerk maar we hebben heerlijk en gezellig gegeten, gekletst en gedanst.
Omdat we de avond ervoor geen tijd meer hadden om oliebollen te bakken deden we dit lekker voor het ontbijt. Een perfect begin voor het nieuwe jaar zou ik zeggen. Na de oliebollen pakte we onze spullen om een nieuwjaarsduik te maken. En och och och wat was dat bikkelen met 30 graden, hahaha.
De beste wensen voor het nieuwe jaar.
Heel veel liefs,
Jap en Lon.
Uitgave van de Week
Budget per dag €54 en per week €378 en per maand €1700
| Wat/Waar | Kosten (€) |
| Camping | 3,- |
| Uit eten | 109,40 |
| Parkeren | – |
| Activiteiten | 10,- |
| Boodschappen | 70,- |
| Diesel | – |
| Overig | 175,70 |
| Totaal | 368,10 |
NL 
EN