Op de valreep voordat we de Finca afgelopen zaterdag verlieten namen we met Piotrek, de andere workawayer, nog een podcast op. De opname duurde maar liefst 1.45 uur en binnenkort zal deze podcast te luisteren zijn op spotify (hier). Het ging vooral over al onze reizen hiervoor en hoe we tot vanlife zijn gekomen. Verder bestond het begin van onze week nadat we de finca hadden verlaten vooral uit heel veel relaxen. We hadden uiteindelijk bij het lepra quarantaine dorp van Abades, wat we wel toepasselijk vonden bij de huidige situatie, een goede campspot gevonden. Het was een super mooie plek dicht bij de kust, we zetten onze luifels op en settelde voor een aantal dagen relaxen op deze plek. We wilde de kans op het eventueel verder verspreidde van het virus verkleinen, mochten we het hebben, en zochten daarom geen drukke plekken op. Onze dagen bestonden uit lezen, video editen en updates schrijven, relaxen op het strand, heel veel kletsen, spelletjes spelen en natuurlijk heerlijk eten. We kookte omste beurt en deden dan ook omste beurt de afwas, wie kookte hoefde geen afwas te doen en andersom. Het enige spannende incident wat er was dat Rianne weg gespoeld werd door een grote golf. Rianne en Enzio wilde gaan zwemmen in de rockpool naast ons kampement. Het water leek heel kalm maar net toen ze er liepen kwam er een set van 3 grote golven. De eerste en tweede golven maakte ze al nat maar de derde golf was zo groot dat hij rianne overspoelde en haar mee trok de woeste zee in. Gelukkig trok hij haar niet echt mee de zee in maar ze viel wel lelijk op de harde rotsen. Ze was natuurlijk heel erg geschrokken en wij natuurlijk ook. Maar achteraf kunnen we gelukkig heel hard lachen om het beeld van twee verzopen hondjes die nog met kleren aan maar helemaal doorweekt van top tot teen terug komen van hun zwem avontuur. We hebben het echt super gezellig met Rianne en Enzio en het voelt allemaal zo natuurlijk hoe we met hun onze tijd doorbrengen.
Trouwens als je hebt opgelet vorige week dan zou je hebben kunnen zien dat Rianne daar aan het schilderen was. Nou deze week kwamen we erachter wat ze gemaakt heeft. Een prachtig souvenier voor ons om mee naar huis te nemen. En kijk nou hoe prachtig, een geweldig cadeau om onze tijd samen mee te herinneren.
Na 4 dagen werden we onrustig en verlieten we ons kampement, het was tijd voor een verandering van omgeving. Onderweg naar onze volgende plek lieten we nog even ons gas bij vullen. Nu we al twee keer zonder gas zijn komen te staan, willen we dit echt voor een derde keer voorkomen. We reden dus langs een plek die op park4night stond aangegeven. Dit bleek een mega groot gasvulstation te zijn, eigenlijk een soort gasgroothandel waar alle lege gasflessen die je bij een winkel omruilt worden gevult. Gelukkig was hier iemand die onze gasflessen kwam ophalen en deze 15 min later bij het hek weer kwam terug brengen. Onze fles was zeker nog niet leeg maar ze konden er toch nog 2 kg gas in bijvullen voor een schrikbarende prijs van 2.50 euro, hahah. Die volgende plek was trouwens, Playas de las Americas, want er moest wel echt weer eens een keer gesurfd worden en terwijl Jap aan het surfen was bakte Lon een Appeltaart in de bus voor de verjaardag van Amanda de volgende dag. De golven waren niet heel geweldig en het hoogtepunt van de surfsessie was eigenlijk vooral het moment dat Jap in zijn voet werd gebeten door een vis. En nee het was niet zo’n knabbel visje die even wat dode huid probeerde te scoren, het was echt een goede hap om een stukje teen op de eten. Gelukkig schrok de vis ook even toen bleek dat het mensen vlees was en liet hij los. Jap en vis geschrokken maar dat was het einde van het avontuur gelukkig. Daarna gingen we op weg naar El Medano om daar samen met Rianne en Enzio lekker te bbq’en. Als jullie onze verhalen al wat langer volgen dan weten jullie dat Jap echt geen held is in het aan maken en uberhaupt gebruiken van een BBQ. Hij is niet opgegroeid met het gebruiken van een kooltjes bbq. Dit is waarschijnlijk ook 1 van de redenen waarom we die niet heel veel gebruiken. Maar gelukkig is Enzio daarentegen echt een bbq meester. Hij nam het bbq’en dan ook helemaal van ons over en zo kon Jap ook nog even bij hem in de leer. Hopelijk kan hij het de volgende keer nu ook heel soepeltjes. Trouwens de grootste les van die avond was geduld, iets waar Jap nog wel wat van kan gebruiken. De dag erna, en na gelukkig een negatieve corna test, bbq’de we vrolijk verder tijdens ons laatste bezoek aan de Finca. Het was Amanda’s verjaardag en dus namen we op grote afstand nog een laatste keer afscheid van haar, de Finca en stiekem vooral van de hondjes. We zullen de Finca en ook zeker Panda gaan missen. We sliepen op een plek dicht bij de Finca, waar het helaas voor Rianne en Enzio erg winderig was. Zij verkaste midden in de nacht naar een wat minder winderige plek. Gelukkig kwamen ze in de ochtend nog wel even terug want dit was de laatste ochtend samen met Rianne en Enzio, altans voorlopig. We ontbeten lekker met de overgebleven appeltaart en namen met een traan afscheid van deze twee. We hebben de afgelopen 6 weken zo goed als elke dag met elkaar doorgebracht en het is super bijzonder om deze tijd met deze twee fantastische mensen te hebben doorgebracht. In eerste instantie wisten we alle vier niet helemaal zeker of het wel echt zou klikken, we hadden elkaar maar 3 dagen onderweg gezien, en toen was het super leuk. Maar is dat het ook voor langer?… Maar het klikte geweldig. Na een laatste knuffel en de yeti te hebben uitgezwaaid, gingen wij op weg naar het Noorden, naar Santa Cruz de Tenerife. Hiervandaan vertrokken we naar Fuerteventura. De laatste dag op Tenerife brachten we op een strand door, waar we genoten van de zon en de voorbereidingen voor Canda voortzetten. Grappig feitje, op Tenerife zijn er dus helemaal geen natuurlijke witte zandstranden, er zijn alleen maar zwarte zandstranden. De witte zandstranden die hier op het eiland zijn zijn allemaal opgespoten en zo ook dit strand. Allemaal opgespoten met zand uit de Sahara. We hebben echt een super tijd gehad op Tenerife, dit eiland heeft echt al onze verwachtingen overtroffen. We hadden niet verwacht dat dit eiland zo divers zou zijn en we hebben het dan ook echt van links naar rechts en van boven naar onder helemaal verkend. We zijn echt uitgespeeld op dit eiland.
De boot op rijden naar Fuerteventura was daarom heel fijn, we hebben zin in een nieuw eiland en nieuwe avonturen. En dat dit eiland bekend staat om surfen is natuurlijk ook voor Jap een geweldige bijkomstigheid. De boottocht kosten ons bijna 5 uur en gelukkig waren er haast geen golven, wat ons de tijd gaf om volle bak de voorbereidingen voor Canada weer in te duiken. Via de gram raakte we in contact met Lars, Dasja en Nina de hond a.k.a. Wij.Reizen.In. Zij gaven ons een hele mooie tip voor een eerste kampeerspot op Fuerteventura. Na wat boodschappen en een jaspertje (we waren op de verkeerde kampeerplek in eerste instantie) kletste we even met Wij.Reizen.In en relaxte daarna vooral in de bus. Er stond echt een flinke wind en de Calima die we hier meemaakte verbleekte hetgeen wat we op Tenerife hadden meegemaakt. Er hing zoveel stof in de lucht dat je echt maar honderd meter ver kon kijken en ook zat alles al snel volledig onder het stof. Hopelijk gaat dit snel over want dan kunnen we tenminste wat zien van het eiland.
Je merkt het, we hebben zin in Canada. Maar het heeft ook een andere reden dat we hier zoveel mee bezig zijn. We hebben namelijk lichtelijke geldstress. De afgelopen 8 maanden reizen door Europa heeft toch een deuk in ons budget geslagen. Ipv van de bijna 27.000 euro per persoon die we voor ogen voor deze reis, zitten we nu bijna onder de 20.000 euro per persoon. En het begin van het jaar betekent altijd weer grote facturen op de deurmat. Daarnaast ging de vaatwasser kapot in het huis en ineens voelen we geld uit onze zakken rollen. Vooral nu met het boeken van vliegtickets en de boot heb je het ook over zo’n grote bedragen dat het ons benauwd en voelt alsof we er geen grip op hebben. Geld is ook zo abstract, ook al is 20.000 per persoon nogsteeds heel veel geld. Maar het grote probleem is: we weten niet goed hoeveel we nodig gaan hebben om naar Argentinie te komen, het is zo’n grote afstand en zo’n lange tijd. Ons budget was altijd een gok, maar daarom is het ook moeilijk om grip te krijgen op hoeveel geld je nu daadwerkelijk nodig gaat hebben voor zo’n reis. Vooral ook omdat we niet continue met geld bezig willen zijn tijdens de reis, we willen de dingen kunnen doen die we willen doen zonder hier al te veel over na te hoeven denken. We proberen in die glazenbol te kijken in de hoop antwoorden te vinden, maar voorlopig blijft het bij scenarios bedenken voor als het geld op raakt of manieren om ons budget zover mogelijk te rekken. Voor nu zoeken we een workaway adres voor onze eerste camperloze twee weken in Canada om op die manier in ieder geval weer een beetje geld te besparen. Het houdt vooral Lon soms wakker, wat natuurlijk stom is want wakkerliggen lost niets op. Maar het geeft in iedergeval weer goed aan hoe graag we dit willen. En het komt echt hoe dan ook wel goed.
Veel liefs vanuit Fuerteventura
Jap en Lon
Menu van de week
| Zondag | Vietnamese Springrolls |
| Maandag | Home-made Paste met roomsaus |
| Dinsdag | Ravioli met Truffel a la Follow.The.Yeti |
| Woensdag | Bbq |
| Donderdag | Bbq en zelfgemaakte appeltaart |
| Vrijdag | Ravioli met Truffel a la Lon |
| Zaterdag | Pizza |
Uitgave van de Week
Budget per dag €54 en per week €378 en per maand €1700
| Wat/Waar | Kosten (€) |
| Camping | – |
| Uit eten | 24 |
| Parkeren | – |
| Activiteiten | – |
| Boodschappen | 100,98 |
| Diesel | – |
| Overig | 2,54 |
| Totaal | 127,52 |
Route
Gereden kilometers: 181 (4444 sinds de laatste keer dat we dit noemde)
NL 
EN