De Update #89 - Een Hele Andere Wereld

Na 3 maanden in Mexico was het dan toch echt tijd om de grens over te gaan. We hadden het van tevoren echt niet verwacht maar Mexico heeft echt een speciaal plekje in ons hart veroverd. We hebben het echt fantastisch gehad in Mexico en het heeft al onze verwachtingen overtroffen. We vinden het jammer om dit land te verlaten, maar we zijn nieuwsgierig naar wat de andere landen ons te bieden hebben. Jap zijn laatste dag duiken werd geannuleerd omdat de wind te hard was voor de boten om te gaan. We reden dus direct door naar onze laatste plek in Mexico, Bacalar. We zaten daar aan een prachtig meer perfect om onze laatste voorbereidingen voor Belize en de feestdagen te treffen.

De grensovergang ging heel erg soepel en was zelfs echt super leuk! Het is onvoorstelbaar in wat voor andere wereld we meteen terecht kwamen. We vonden het contrast tussen Amerika en Mexico al groot maar het contrast hier was echt ongelooflijk. Het was alsof we waren geteleporteerd naar de film cool running. Alles adem de de Caribische vibe. Het accent, de look van de mensen met hun groen, geel met rode mutsen, de rastas en de glimlachen op hun gezicht. Het voelde meteen als een groot feest. We waren blij dat we vroeg bij de grens waren want je moet er zeker geen haast hebben. Iedereen neemt zijn tijd en maakt een uitgebreid kletspraatje met ons. De man waarbij we onze tijdelijk import van de bus moesten regelen heeft ons een lijstje gegeven met dingen die we konden gaan bezoeken in Belize en heeft ons uitgebreid foto’s laten zien van zijn huis wat hij in aanbouw heeft. Echt heel erg grappig en niet wat je over het algemeen verwacht van een grensovergang, maar het zette meteen goed de toon voor wat we voor de rest zouden gaan ervaren in Belize.

We reden direct door naar Belize City. Vanaf daar konden we de boot nemen naar Caye Caulker. Caye betekent eiland en naar dit eiland kunnen we Bob niet meenemen. Omdat veel van de hotels al vol zaten voor kerst en de prijzen hoger waren wilde we er daarom zijn voor de kerstdagen. We hadden wat waarschuwingen gelezen over de veiligheid van Belize City dus we zijn er niet echt op onderzoek uit gegaan. We hadden een veilige slaapplek gevonden en zijn vooral daar gebleven. We konden Bob ook hier, bij het hotel achterlaten op een beveiligde parkeerplaats in de tijd dat wij weg waren en dat voelde goed. Dus we pakte onze spullen in en gingen met de boot naar Caye Caulker. En wij konden niet ophouden ons te verbazen over hoe compleet anders de wereld was waar we nu ineens waren en hoe ontzettend leuk we dit vinden. De hele sfeer was ook zo gezellig en gemoedelijk, we konden echt allebei niet stoppen met hardop lachen van plezier. De mensen hier spreken gebroken Engels zoals ze het noemen en gelukkig vinden ze het zelf ook net zo gezellig klinken als wij. Heel veel van de tour bedrijven op het eiland schreven de naam zoals ze het uitspreken: Anda di watah. Meteen al bij aankomst werden we aangesproken door Keith, hij adviseerde ons om even onder de luifel van de supermarkt te blijven staan omdat er over een paar seconden een regenbui naar beneden zou komen. Wat ook klopte, en voor hem kwam dit goed uit want zo kon hij onze harten winnen om met hem op een snorkel tour te gaan. En onze harten stal hij zeker met zijn warme, gezellige persoonlijkheid en goede dosis humor en zelfspot. We wisten al dat we een snorkel tour wilde doen op het eiland dus regelde we het maar meteen met hem voor de volgende dag.

Onze Airbnb zat 20 minuten lopen buiten het centrum. Het was een hele basic accommodatie en het bed was zo hard als steen maar het was er schoon en gezellig en we hadden er twee fietsen bij. We gooide onze rugzakken naar binnen en sprongen meteen op de fiets. Het heeft veel geregend de afgelopen tijd op het eiland en de wegen zijn allemaal alleen maar van zand. Door de regen waren die helemaal veranderd in modder en omdat we gaan spatborden hadden moesten we rustig fietsen om niet tot in onze nek onder de modder te zitten. Wat precies bij het tempo van hier past. Op het eiland rijden geen auto’s, alleen fietsen en golfkarretjes wat een heel grappig gezicht is. Het is een heel klein eiland dus na een tijdje weet je ook precies welke verkoper op welke driewielfiets wat verkoopt. We fietste lekker rond en dronken een biertje bij een café met een mooi uitzicht op de zonsondergang.

De volgende ochtend gingen we snorkelen met Keith. En om maar meteen met de deur in huis te vallen, het was na het snorkelen in Australië en het snorkelen met de zeeleeuwen in Mexico, het mooiste wat we ooit (snorkelend) gezien hebben. We zagen prachtig koraal, zeeschildpadden, pijlstaartroggen, spotted eagel rays, nurse sharks, heeel erg veel andere mooie tropische vissen, een gezonken schip en nog heel veel meer. Het was in een beschermd natuurgebied dus je moest als groep achter je gids, Keith, aan zwemmen. Als Keith dan iets moois zag dook hij naar beneden, wees het aan, kwam weer boven en vertelde er dan iets over. Dat was echt heel erg leuk, het enthousiasme en de energie die hij op het droge heeft had hij ook zeker in het water en hij ging als een speer van hot naar her om ons zo veel mogelijk te laten zien. Zijn enthousiasme was heerlijk maar daardoor was het hard werken in het water, het was daardoor niet lekker dobberen en visje kijken maar kei hard zwemmen om hem bij te proberen te houden. Voor Jap was het een fluitje van een cent. Maar voor mij was het te, ik was weer in overlevingsmodus en kon er niet meer van genieten. Maar gelukkig zouden er nog veel meer snorkel momenten komen om me te herpakken. Ik gaf aan Keith aan dat het tempo voor mij veel te hoog lag en hij stelde voor om voor mij als speedboot te fungeren. Alle andere snorkel plekjes die we daarna verkent hebben zwommen Keith en ik arm aan arm ingehaakt als twee oude omatjes. Het was echt mega gezellig en heel erg mooi onderwater. Echt een top dag!

Na al dat gezwem waren we bek af we kochten een biertje en een zakje chips in de supermarkt om de hoek en genoten van het takterras bij onze airbnb en wandelde naar het enige restaurantje in de buurt voor een lekkere hamburger met frietjes. Vegetarisch? Nee joh natuurlijk niet, want daar was dit tentje niet toeristisch genoeg voor. Maar het was heerlijk.

De dag daarna was het alweer onze laatste volledige dag op het eiland. We hadden heerlijk ons ritme gevonden en vonden het erg fantastisch. We pakte onze fietsen en fietste net als de andere ochtenden naar het koffietentje. De man op de bakfiets kwam langs met zijn bananenbroodjes waar we er een aantal van kochten. We kletste weer een paar uur met onze vriend Keith en gingen toen met fiets en al op het pondje om het andere deel van het eiland te verkennen. Vroeger waren de twee delen van het eiland met elkaar verbonden maar er is nu een deel weggespoeld. We verwachten dat dit helaas orde van de dag zal zijn hier als ze niets veranderen. We fietste namelijk over het andere deel maar daar was eigenlijk niets aan. Het voelde als een grote bouwplaats. Overal zijn ze mangrove aan het kappen en grote hotels uit de grond aan het stampen. Maarja de mangrove is hetgene wat voorkomt dat zand van het eiland wegspoelt. Het eiland is echt heel klein dus we waren zo rondgefietst. Daarna gingen we naar een resort waar we lekker op de banken in de schaduw wat konden lezen en vanaf het strand veel roggen en zeepaardjes konden zien. De zeepaardjes waren heel moeilijk te spotten. En net op het moment dat de locals het zelf opgaven omdat “ze niet thuis zouden zijn”. Spotte ik de een na de andere. We hadden tijdens het snorkelen redelijk veel roggen gezien maar het was toch ook nu weer heel mooi om ze zo goed te kunnen zien. Echter was het lastige, ze werden gevoerd door het resort waardoor ze daar aanwezig waren. En doordat de roggen gevoerd werden met vis kwamen er ook pelikanen die hier en daar een visje mee jatte. De pelikanen waren daardoor vrij brutaal wat de eigenaar dan weer af en toe grappig en af en toe irritant vond wat resulteerde in scheldpartijen en aan snavel trek partijen… Niet echt iets wat we aanmoedigen, maarja ondanks dat we het afkeuren dat ze voeren kwamen toch ook wij wel kijken naar de roggen en foto’s maken wat het probleem in stand houdt, want daar doen ze het voor… We chillde hier de rest van de dag en bewonderde de mooie zondondergang. We aten nog wat in een restaurantje in het dorp en dat was het alweer voor Caya Caulker!

De volgende dag deden we nog een beetje meer van hetzelfde tot we om 14:00 uur de boot terugnamen naar het vaste land terug naar onze Bob. We wilde daar nog een stukje rijden want het was kerstavond! En we wilde kerst vieren in Placencia op een mooie camping. Hier was ook een stelletje waarmee we al een tijdje contact hebben via instagram waarmee het ons wel leuk leek om kerst samen te vieren. Zij reisde weer samen met een wat ouder stel uit Frankrijk dus zo waren we ineens met zijn 6^e om kerstavond mee te delen. Of naja, we maakte het eerst gezellig met zijn 2^e onder het genot van de kerst klassieker, verse pasta, en aten gezellig samen en na het eten sloten we aan bij de rest voor nog een biertje en een wijntje. Dat was erg gezellig. We hadden verwacht al onze kerstdagen hierdoor te brengen. Maar door een misverstand, wat was ontstaan met name door de andere en het management van de camping, bleek dat het hotel eigenlijk toch niet zo zat te wachten op mensen in een camper. Het is een lang verhaal waar ik niet te veel woorden aan vuil wil maken omdat het niet relevant is. Maar waar het op neer komt is dat de vorige eigenaar het leuk vond om zijn plek te delen met mensen in een camper maar dat er nu sinds kort een nieuw eigenaar in zit die het meer ziet als een nieuw en makkelijke bron van inkomsten maar gefrustreerd was met ons omdat hij in zijn ogen niet voldoende verdiende aan ons. En wij dus voor hem niet van meerwaarde waren. Dus de magie van de plek was een beetje weg voor ons en we besloten met zijn alle te vertrekken naar een gratis plek. Wij gingen nog even het dorpje in om te kijken of daar nog wat de doen was maar doordat het eerste kerstdag was waren alle winkeltjes en restaurantjes gesloten.

Op onze nieuwe slaapplek stonden we ook weer aan het strand maar helaas lag die helemaal vol met afval. Dus pakte Jap en ik een vuilniszak en hadden binnen 10 minuten 2 vuilniszakken vol afval. Alleen maar onder het mom: we storen ons er aan dus laten we het even opruimen om het goede voorbeeld te geven en iets is beter als niets… het was helaas wat regenachtig en bewolkt deze dagen en er was niet echt iets wat we er konden en wilde doen.. Het waren daardoor een beetje gekke kerstdagen. Het is gewoon niet hetzelfde zonder familie in 30 graden. We probeerde er wel wat van te maken maar het lukte niet en dat was ook oké. We hadden net fantastische dagen gehad op Caye Caulker en dat was onze highlight voor Belize en op die leuke herinneringen kunnen we voorlopig nog wel even teren.