De Update #110 - Een Nieuw Landschap

Uiteindelijk bleven we 4 dagen hangen bij Joep en Juul, we hadden het heerlijk naar ons zin, de omgeving was prachtig en we hadden even nodig om weer in het camper leven te landen. We gebruikte een dag om de advertentie voor te bereiden voor de verkoop van Bob en deze ook online te zetten. Ook wandelde we nog naar een ander dorpje, Guane. Een heel klein dorp waar we over een oud inca pad naartoe konden wandelen vanaf de camping. Helaas waren we geld vergeten waardoor we in het dorpje geen pitstop konden maken, maar we hebben even op het plein gezeten en rond gelopen door het dorp. We werden nog ergens naar binnen gelokt om naar hun zelfgemaakte souvenirs wat grappig was. We genoten zo bij Joep en Juul dat het moeilijk was om te vertrekken, meerdere keren overwogen we of we toch niet een extra nacht wilde blijven. Maar uiteindelijk vonden we toch echt dat het tijd was om verder te gaan.

Onze volgende stop op de lijst was de zwem rivier van Las Gachas. Dit is een rivier die over een rotsplaat loopt waarin gaten zijn uitgesleten over tijd. Die functioneren nu als perfecte zwem gaten voor ons. We parkeerde de auto bij een hele lieve mevrouw die ook op haar terrein nog verschillende ara’s had rond lopen. We hebben voor onze gemoedsrust niet gevraagd hoe ze aan is gekomen en houden het erop dat ze ze gered heeft, maar we konden prachtige foto’s van ze maken en het was heel leuk om naar ze te kijken. Het was een heerlijke wandeling naar de rivier en verbazend on-zuid-amerkaans georganiseerd. De hele weg was betegeld en om de zoveel tijd stonden er bankjes om uit te rusten en te genieten van de omgeving. Toen we eenmaal bij de rivier aankwamen begon het helaas te regenen en was het daardoor meteen erg koud, maar ik trotseerde toch de regen. Ik nam een kleine duik in een paar zwemgaten en we genoten van de omgeving.

Onze volgende stop was Villa de Leyva een klein dorp met een enorm groot centraal plein. Hier gingen we lekker even op verkenning uit en gingen heerlijk uit eten bij een restaurant. Hier hadden we een van de beste gerechten die we in hele lange tijd gehad hadden en allemaal vegetarisch. Het was super gezellig en heel leuk om weer eens een keer wat chiquer uit eten te gaan. En hier in Colombia hoeft dat gelukkig niet duur te zijn. De volgende ochtend ontbeten we nog bij een frans bakkertje en kochten we een lekker brood. Verder hadden we weinig dat we wilde zien in Villa de Leyva, dus nadat we nog even in de rij stonden bij de kerk om ons drinkwater bij de vullen gingen we op weg naar onze volgende stop Mongui.

Mongui is een heel klein plaatsje hoog in de bergen op 2700 m van waaruit we kunnen wandelen in de Paramo de Oceta. De paramo is een neotropisch alpine ecosystem dat vooral in de andes voorkomt tussen 3500 m en 5000 m hoogte. Het wordt ook wel de spons van de andes genoemd en bestaat uit grasland, meren en door gletsjers uitgesleten valleien. De begroeiing omvat ook hele unieke bomen en vegetatie. Helaas is de bescherming van dit belangrijke gebied niet altijd even makkelijk door het eeuwen lange gebruik van boeren voor begrazing van deze gebieden. Echter het intensievere gebruik leidt tot steeds grotere verdroging en dus het verlies van het ecosysteem. Door de moeilijkheid van de bescherming zijn er ook regelmatig problemen met toegang van toeristen tot delen van deze gebieden. De reden waarom we met een gids door dit gebied moesten lopen. Toen we in Mongui aankwamen regelden we alle benodigde vergunningen en liepen we nog even een rondje door dit schattige kleine dorpje. De volgende ochtend vroeg was het zover om aan onze wandeling te beginnen. Al vroeg in de ochtend ontmoette we onze gids voor de dag, een hele lieve meneer die ons van alles vertelde over het gebied en zijn ontstaan. We begonnen met een flinke klim naar boven, we gingen namelijk van 2700 m naar 3700 m het hoogste punt van de wandeling. Het was echt een prachtige omgeving waar we doorheen liepen. We genoten echt met volle teugen. En ondanks dat we vaak liever alleen lopen, is het soms ook heel leuk om met een gids door een gebied te lopen. Engels werd er gedurende de wandeling bijna niet gesproken. Alles ging in het Spaans en het was zo leuk om te merken hoe ons Spaans in de afgelopen maanden vooruit is gegaan. We kunnen steeds beter begrijpen waar het overgaat, vooral met hulp van handen en voeten. Onderweg was het wel flink koud, het was te merken dat we steeds hoger de bergen in gingen. We hadden onze echte hiking broeken weer tevoorschijn gehaald en onze dikke jassen. En die hadden we ook echt nodig. Gelukkig konden we in een leuk huisje lunchen en toen we daaraan kwamen zei ik tegen Lon, het lijkt wel of we bij de tuin van eden aan zijn gekomen. Er was een prachtig klein watervalletje en de vegetatie had allerlei verschillende kleuren groen. Daarnaast keek je boven de waterval weer uit over een prachtig landschap vol met Espeletia’s welke wel tot 15 m hoog kunnen groeien. Echt prachtig. Dit was meteen ook echt een van de hoogtepunten van Colombia en van onze reis. Het voelde heel bijzonder om door dit speciale landschap te wandelen. Het was uiteindelijk echt een flinke wandeling en toen we terug waren, waren we allebei volledig uitgeput. Als beloning dronken we nog wat lekkers in een cafeetje en besloten we nog een klein stukje terug te rijden naar een camping waar we lekker konden wassen, douche en bijkomen van deze wandeling.