De Update #73 – Die met de Verjaardag

Zoals Lon aan het einde van de vorige update al aan gaf was Yosemite een van de, of wel het, meest spectaculaire nationale parken van Amerika. Het is groots, heeft fantastische bergen en je kan er heerlijk wandelen. Helaas achtervolgde de hitte van Las Vegas en Death Valley ons ook nog steeds in Yosemite. Overdag echt iets actiefs doen was veel en veelte warm en we bewaarde daarom alle wandelingen weer tot de vroege ochtend uurtjes. Elke dag stonden we voor zonsopkomst op om op weg te gaan. 

Een wandeling die bij heel veel mensen hoog op het lijstje staat is Half-dome. Deze berg kun jij tijdens de zomer maanden beklimmen met hulp van ijzeren ketting waarmee je je zelf omhoog trekt naar de top. Omdat het pad maar smal is en je jezelf dus aan kettingen omhoog trekt zijn er maar een beperkt aantal mensen die deze wandeling kunnen doen. Er was dus weer een bekend lotingssysteem voor deze wandeling waarvoor we ons hadden aangemeld. Maar buiten dat het spannend is om jezelf zo de lucht in de hijsen, was er nog een ander obstakel die deze wandeling lastig maakte. De wandeling zelf was namelijk 21 km in totaal als je geluk hebt, want juist toen wij deze wandeling wilde gaan doen was de kortere route afgesloten en werd de wandeling zeker 5 tot 6 km langer. Hierdoor hadden we al wel sterke twijfels, we zijn goede wandelaars en hebben ondertussen al heel wat training achter de rug met alle wandelingen die we gedaan hebben. Maar meer dan 20 km wandelen op 1 dag en dan ook nog een met meer dan 1000 hoogtemeters blijft een pittige uitdaging. We vroegen de ranger bij het informatiecentrum om advies. Hij begreep onze twijfels helemaal en deed zelf deze wandeling in twee dagen, waarbij je halverwege op een camping kan slapen. Ook gaf hij ons een alternatieve wandeling, nog steeds 20+ km maar zonder de enorme hoeveelheid hoogte meters en met misschien nog wel een mooier uitzicht. We besloten om de wandeling naar Half-dome over te slaan en ons te richten op de wandeling naar Clouds rest later in de week. Maar omdat we niet naar Half-dome gingen wandelen besloten we wel een deel van de wandeling naar half-dome te doen. We konden vandaag namelijk nog net een rond wandeling maken voordat de paden dicht zouden gaan voor onderhoud. We begonnen in alle vroegte aan de wandeling. Veel uitzicht hadden we helaas toen nog niet, want er woede nog een flinke brand in de backcountry van Yosemite die ervoor zorgde dat er elke ochtend in flinke rook in het dal. Ik zei tegen Lon dat ik het gevoel had dat mijn tong gerookt werd onder het lopen. De rook gaf wel een hele bijzonder mist door het dal wat Yosemite ook wel weer een bijzondere sfeer gaf. Uiteindelijk trok de rook gelukkig het dal uit en krijgen we onder het wandelen steeds beter uitzicht. Het was een heerlijke wandeling met precies de goede lengte. We waren heel blij dat we zo vroeg begonnen waren want op de terug weg werd het al aardig druk. Ook werden we ervan overtuigd dat we de juiste beslissing hadden genomen om niet naar half-dome te wandelen. 

De volgende dag was het ook weer vroeg op staan voor de volgende wandeling, Glacier point. Dit was een uitkijkpunt die normaal gesproken met de auto te bereiken is maar nu de weg dicht is alleen te voet te bekijken is. Het was weer een flinke wandeling van 16 km waarbij je ook nog eens bijna 1000 m zou stijgen. De wandeling voerde steil omhoog een berg op en bestond voor 8 km uit klimmen. Dit werd ons in het begin nog moeilijker gemaakt door de vliegen die om ons hoofd bleven cirkelen. Het waren er echt ongelooflijk veel en we zijn verschillende keren bijna omgedraaid omdat we niet goed van konden genieten, of naja dat kon ik vooral niet. Maar toen we eenmaal doorhadden dat wind de vliegjes weghield liepen we een heel stuk al waaierend met ons shirt naar boven. Het was een flinke pittige wandeling maar het uitzicht van boven op half-dome en de vallei daar beneden was het helemaal waard. We bleven een hele tijd genieten van het uitzicht en ons mentaal voorbereiden om de tocht naar beneden. Uiteindelijk ging de tocht naar beneden toch weer sneller dan we dachten ook al waren we allebei wel flink uitgeblust toen we beneden kwamen. Het blijft toch altijd grappig dat de heen weg toch altijd langer lijkt te duren dan de terug weg. Bovendien doordat we zo vroeg begonnen waren de meeste mensen nu pas aan de heen weg bezig en dat geeft toch ook altijd een lekker gevoel. Dat al die andere mensen nog omhoog moeten zwoegen en jij al lekker naar beneden aan het lopen bent op de weg terug. 

Toen was het tijd voor de wandeling naar Clouds Rest. We hadden verschillende keren getwijfeld of we deze wandeling wel aan konden na al bijna 30 km gewandeld te hebben de afgelopen twee dagen. Maar het feit dat de wandeling niet alleen maar steil omhoog liep en voor grote delen ook redelijk vlak zou zijn overtuigde ons ervan dat we het wel aan zouden kunnen. Ook nu vertrokken we weer vroeg zodat we de hele dag de tijd zouden hebben om de wandeling te voltooien. Het was een hele fijne en relaxte wandeling op twee steile stukken na waar we flink omhoog moesten zwoegen. Maar het uitzicht vanaf Clouds Rest was het weer dubbel en dwars waard. We snapte ook echt wel waarom het uitzicht vanaf hier mooier zou zijn dan vanaf Half-Dome, hier keken we namelijk super mooi op uit en hadden 360 graden uitzicht op de vallei onder ons. Het uitzicht was ook echt nog veel mooier dan bij de wandeling van gisteren. We bleven een hele tijd genieten van het uitzicht en foto’s maken. Ook konden we vanaf dit uitzichtpunt zien waarom er zoveel rook in de vallei stond. We zagen namelijk dikke witte rook pluimen uit een volgende vallei opstijgen waar dus duidelijk een dikke brand woedde. Ook nu ging de terug weg weer snel, totdat we het laatste vlakke stuk bereikte, die in ons geheugen op de heen weg een stuk minder lang had geduurd. We hadden op de heen weg, net toen we begonnen waren, wat hertjes gezien aan de overkant van een rivier. En nu dachten we om elke bocht dat we dat punt weer bereikt hadden. Iedere keer zeiden we weer, nou dan moet hier dat punt zijn dat we de hertjes zagen ik weet het zeker. Alleen was het iedere keer toch weer een ander punt.  Maar toen kwamen uiteindelijk toch volledig uitgeput terug bij Bob. 

Na al dit wandelen hadden we wel wat rust verdient en vonden we het gerechtvaardigd om wat kilometers te gaan maken met de auto. Ook kon Lon dan eindelijk wat meer gaan verklappen over wat er te wachten stond. Mijn verjaardag kwam namelijk nu toch echt dichter bij en ik had nog steeds echt geen idee wat me te wachten stond. Op weg richting de eerste verrassing kreeg ik een zelf gemaakte escape room waarbij ik hints kon vinden in een reiskrantje van Death Valley. Het was een lastige en ik had flink wat hulp nodig van Lon om erachter te komen wat de eerste verrassing zou zijn. Maar uiteindelijk werd het duidelijk, ik kon de komende tijd niet surfen en kreeg een hint, een naam van een tattoo artiest. Toen wist ik wat de eerste verrassing was voor mijn verjaardag (ook al duurde dat wel wat langer dan Lon van te voren had bedacht haha), een nieuwe tattoo voor mijn zeedieren verzameling op mijn been. Lon had een tattoo artiest uitgezocht in San Jose en ik mocht de design bedenken. Hij had al eerder een mooie kwal gezet, maar het kon elk zeedier zijn die ik wilde. Gelukkig had ik nog een hele dag om te bedenken wat het zou worden en die gebruikte ik ook maximaal. Het ging van Barracuda naar Morray eel naar toch een kwal. We waren allebei aardig gespannen, Lon omdat ze zich heel verantwoordelijk voelde of de artiest wel goed zou zijn en Jap of het zoo zou uitpakken als hij voor ogen had. De artiest was een flink aantal uur bezig, maar het resultaat was beter dan we allebei hadden gehoopt. Loi was een hele relaxte gast en was ook heel perfectionistisch en had zeker ook wat weg van Jorgos. Het eindresultaat past echt perfect tussen de andere dieren op mijn been. Als goedmaker tegen de pijn en natuurlijk om mijn verjaardag te vieren gingen we lekker een pizza’tje eten waarna we op weg gingen naar de volgende verrassing die voor de dag erna op de planning stond. Hiervoor moesten we een paar uur boven San Francisco zijn en besloten we eindelijk weer eens aan de kust te slapen. Via de Golden Gate brug die helaas echt volledig in de wolken was reden we langs de kust. We reden door verschillende leuke dorpjes en vonden een gratis plek met uitzicht op een wadden gebied. 

De volgende ochtend gingen we eerst nog terug naar het plaatsje wat we al hadden gezien. Hier gingen we langs een bakkertje voor wat te drinken en wat lekkers. Het was de dag voor het labour day weekend en nu nog heerlijk uitgestorven. Maar ze zeiden allemaal dat het stilte voor de storm was en dat het er van het weekend afgeladen vol zou zijn met mensen die vanuit San Francisco een dagje naar het strand gingen. Wij besloten met ons broodje en het koffietje lekker over het strand een wandeling te maken. Het was zo lang geleden dat we bij het strand waren geweest. Het was heerlijk om lekker te slenteren en vooral ook om naar al die huizen te kijken die hier langs het strand of eigenlijk op het strand staan. De ene was nog mooier dan de ander, we wilde echt niet weten hoeveel je daar voor betaalde maar dat zouden wij ook wel willen zo’n huisie. Daarna reden we door naar de verrassing een wijnproeverij op de ecologische wijngaard van Frogs Leap in NAPA valley, de bekendste wijnregio van Amerika. We hadden een super aardige mevrouw die ons alles uitlegde bij de wijnen en die ons ook nog een aantal extra liet proeven. Lon dronk niet vol op mee, want die moest nog rijden, maar dronk af en toe een slokje van mij mee. Uiteindelijk kochten we een lekker wijntje zodat Lon die nog wat beter kon proeven en mochten we nog wat groente plukken uit de tuin die ze voor werknemers groeide. Toen reden we naar het dorpje Napa door. Hier konden we wildkamperen langs de kant van de weg op loop afstand van het centrum. Hier dronken we nog een paar wijntjes in een barretje om dit deel van mijn verjaardag goed af te sluiten. Er stond nog een verrassing op de planning, maar daar horen jullie volgende week pas over. 

Het leek wel alsof ik al bijna een halve week jarig was door al die verrassingen en verwennerij maar vandaag was het pas echt mijn verjaardag. We hadden voor vandaag afgesproken met Eleni die we in Nepal hadden leren kennen toen we daar door het Anapurna gebergte liepen. Zij woont in San Francisco en we hadden voor het ontbijt met haar afgesproken in haar appartement. We hadden haar appartement ook heel lief mogen gebruiken als een afleveradres voor een heel aantal pakketen. We hadden heel wat besteld voor de bus zodat we reserve onderdelen hadden en we onze huishoud accu konden gaan vervangen. Uiteindelijk draaide ons ontbijt uit tot een uitgebreide rondleiding door San Francisco. Hierbij gingen we vooral niet langs de toeristische plekken maar juist bij de plekken en wijken waar je als toerist juist minder snel komt. De eerste wijk waar we langs gingen was … en dit was de wijk waar Eleni in woonde. We hebben hier een hele tijd doorheen gelopen en zijn nog bij een heerlijk bakkertje gestopt voor een taartje die we in het park hebben opgepeuzeld. Daarna reden we door naar het grote park dat in San Francisco is en hebben we hier nog een hele tijd rondgelopen. Uiteindelijk hebben we nog samen gegeten bij een heerlijk Indiaas restaurant waarna we Eleni thuis hebben gebracht en door reden naar onze slaapplek. 

De volgende dag hadden Stefan en Jeanette ons uitgenodigd bij hun oppashuis in de buurt van San Francisco. Het zou een geweldig mooi huis moeten zijn midden in de bossen met een zwembad. Dat wilde we wel zien en natuurlijk was het leuk om Stefan en Jeanette die we hadden ontmoet in Jasper National park weer terug te zien en onze ervaringen uit te wisselen. Ze hadden inderdaad niet gelogen over hoe groots het huis was en in wat een geweldige omgeving het lag. Het was heel gezellig om al onze ervaringen uit te wisselen en het was zo gezellig dat het bezoekje uit liep tot samen eten en blijven slapen op de oprit. De volgende ochtend liepen we nog een rondje door het bos achter het huis met hun schattige oppashondje. Hierna namen we afscheid en gingen we weer op weg naar de kust. 

Tot volgende.

Veel Liefs,

Jap en Lon

Menu van de week

Uitgave van de Week

Budget per dag €90 en per week €630 en per maand €2700

Route

Gereden kilometers: 800

• 
  De Update #110 – Een Nieuw Landschap26 July 2023
• 
  De Update #109 – Niet Weer Hea!26 July 2023
• 
  Video: The Panamericana Chapter 3 Mexico5 July 2023