De Update #99 - Hereniging met Mama

Deze week gaat een korte zijn, we deden namelijk voor een heel groot deel helemaal niets. We spendeerde onze tijd op de stranden van de Nicoya Peninsula. We konden zelfs op de prachtige verlaten stranden slapen en sinds hele lange tijd weer eens gratis! Maar aangezien we veel contact met thuis wilde hebben, om te kijken hoe het met ons kersverse nichtje en haar moeder ging, was het ook steeds een zoektocht naar plekken met bereik. Maar gelukkig lukte dit goed en konden we op de prachtige stranden staan, maakte we mooie strandwandelingen, raapte wat kokosnoten onderweg, namen een verkoelende dip na het hardlopen over het strand, Jap kon lekker surfen, we zagen baby schildpadjes de zee in lopen, werden wakker gemaakt door apen in de boom boven de bus, bewonderde prachtige zonsondergangen. Dit was allemaal heel ontspannen. Maar de Nicoya peninsula daagde ons ook uit. We hebben onze meest spannende wegen ooit gereden hier, en daarmee volledig onze banden naar de Filistijnen geholpen. Maar het was (vooral achteraf) super leuk! We hadden eerlijk gezegd verwacht veel meer van dit soort wegen tegen te komen in centraal Amerika, maar tot nu toe was dit de eerste keer. De wegen waren heel uitdagend door de combinatie van gravelweg, steile stukken, diepe rivier oversteken en onze zware voorwiel aangedreven bus. Een helling begon direct na een rivier oversteek waardoor we geen enkele aanloop konden nemen. De helling was lang met heel veel erg los gravel en een flauwe bocht helemaal aan het eind. Deze helling hebben we 3 keer moeten proberen omdat we zo bleven slippen en steeds weggleden naar de zijkant. Maar 3 maal was bij deze weg gelukkig scheepsrecht. We kwamen echter ook een helling tegen waar hetzelfde gebeurde, maar na 1 poging wisten we al meteen dat dit niet ging lukken en zijn we opzoek gegaan naar een alternatieve route die gelukkig langer maar een stuk minder stijl was. Ook deden we een hele spannende rivier oversteek waarbij we net wat dieper gingen als ons lief was, maar gelukkig ging het net goed. We moesten eerst door de rivier, waarna we aan de overkant een stuk parallel aan de rivier met één kant van de auto nog door het water verder rijden. Als laatste moesten we nog een diep deel door met heel de auto om weer bij de weg te komen. Nu is het hoogtepunt van het droge seizoen, in het regenseizoen zijn deze wegen onbegaanbaar zonder speciaal uitgeruste auto!

Maar toen werd het tijd om na alle dagen aan het strand de Nicoya Peninsula te verlaten en op weg te gaan naar San Jose. We wilde niet al die slechte wegen weer terug over rijden om de Peninsula te verlaten, maar gelukkig was er een alternatief en konden we met de boot een stukje afsnijden. We gingen op weg naar San Jose om iemand speciaals op te halen die we een lange tijd al niet gezien hadden, namelijk mijn (Jap) moeder. Ze komt ons voor 2 weken hier in Costa Rica opzoeken. En we gaan samen in die tijd een heel stuk van Costa Rica verkennen. Het was bij het vliegveld natuurlijk even wachten voordat Mama door de douane was en haar bagage had. Maar dat gaf ons ruim de tijd om nog even een bordje te maken. Grappend hadden we ons tour bedrijf die mama zou meenemen door Costa Rica, Bob tours genoemd. We hadden van te voren al een hele route uitgestippeld. Uiteindelijk kwam mama dan toch naar buiten en waren we voor even weer herenigd.

Als eerste stop gingen we meteen op weg richting het eerste Nationale park, Manuel Antonio. Het is heel gek en bijzonder om Mama nu echt hier te hebben, haar mee te nemen in onze Bobby en op avontuur te gaan samen. Het was een flink stuk rijden, maar onze AirBnb wachtte geduldig op ons. De AirBnb was de perfecte introductie van Costa Rica voor mijn moeder, vanaf het balkon kwam het wildleven zo voorbij gelopen, gevlogen en gekropen. We zagen ara’s, apen, loopvogels en kikkers. Je hoeft hier in Costa Rica niet eens in een natuur park te zijn om wild leven om je heen te zien.

Als opwarmer voor het Manuel Antonio NP gingen we eerst naar het Rainmaker park een reserve met wildleven en plekken langs de rivier om te zwemmen. Voor mama was het ook een goede introductie voor wat er komen zou gaan want het zal toch veel in het teken staan van wandelen deze twee weken. We liepen rustig over de paden door de natuur, soms waren deze steil omhoog en was het flink zweten. Er waren ook verschillende hangbruggen waar we ons in de boomtoppen waande. Het was echt een prachtige plek, heel bijzonder wildleven zagen we alleen helaas nog niet. Wel konden we nog even heerlijk afkoelen en kwamen een aantal Jesus christ lizards ons gezelschap houden. In de avond keken we weer heerlijk naar alle dieren die voor ons balkon trokken.