De Update #81 - De nieuwe schokbrekers

In de vorige update schreven we al dat we nog wat langer in Guadalajara zouden blijven hangen. Hebben jullie de reden geraden? Inderdaad, we wilde hier nieuwe schokbrekers zien te regelen. Lon schreef al dat het echt niet te doen was om met die kapotte schokbrekers te blijven rijden. Gelukkig vonden we in Guadalajara, via een onderdelen winkel, een automonteur die gespecialiseerd was in schokbekers. Hij vertelde ons meteen dat deze schokbrekers helemaal niet de juiste waren, veel te klein en voor een auto bedoeld. Ook was het volgens hem geen enkel probleem om andere te krijgen. We moesten gewoon over een paar uurtjes terug komen en dan zou hij alles maken. We waren een klein beetje sceptisch maar toch wilde we geloven en vertrouwen op de goedheid van mensen en hun deskundigheid. Na even wat geluncht hebben in de stad had hij inderdaad nieuwe schokbrekers voor ons geregeld en ging hij aan de slag om ze eronder te zetten. Hij moest wel een paar aanpassingen doen omdat de schokbrekers officieel niet voor onze auto gemaakt zijn, maar toen paste ze eronder en hadden we weer werkende schokbrekers. Dat is wel echt het fijne aan Mexico, hier deinzen ze niet zo snel terug voor dingen die ze niet kennen. Ze zoeken gewoon een oplossing en maken het wel zo dat het werkt. In Amerika hadden ze ons allang verteld dat het niet zou lukken. En daarnaast was het ook nog een goedkoper dan bij de vorige monteur die het erger had gemaakt dan beter. Hopelijk is het nu echt gemaakt en kunnen we de topes weer allemaal aan. Als laatste verkende we in Guadalajara nog de wijk Tlaquepauque een wijk die meer aanvoelde als een klein dorp. Het was leuk om hier even rond te lopen en per ongeluk liepen we ook nog even tegen een super gaaf souvenir aan. Namelijk een schilder op allemaal kleine vierkante tegels. We weten echt nog niet waar we hem willen gaan ophangen, op tegelen, maar hij gaat in een nieuwe huis een hele mooie plek krijgen. Toen we hem kochten hadden we het idee, ach joh we vinden wel een goed plekje in de bus waar hij veilig kan staan. Maar toen bleek dat het twee flinke dozen waren geworden waarin de tegeltjes netjes in bubbel folie verpakt zaten en we besefte dat dit souvenir alle topes wel echt zou moeten overleven, begonnen we hem toch een beetje te knijpen. Maar ik denk dat we nu uiteindelijk een goede plek hebben kunnen vinden waar ze hopelijk veilig weer terug naar Nederland gaan komen.

Nadat we vorige week de kust hebben verlaten veranderde de omgeving echt razend snel. Na Guadalajara reden we door naar Guanajuato wat in een vallei lag en een super kleurrijke stad was. We vonden een geweldige slaapplek bij een hotel waarbij we gebruik konden maken van hun douche, zwembad en fitnessruimte. Op de parkeerplaats vonden we ook nog een Belgisch gezin die in een camper aan het rondreizen was waar we gezellig wat mee dronken en ervaringen uitwisselde. Zij reizen met hun 3 kinderen ongeveer een jaar door Mexico, een geweldige ervaring. We bleven uiteindelijk drie nachten hier op de “camping” en maakt echt volop gebruik van alle luxe. Ook verkende we deze kleurrijke stad nog te voet, waarbij we eerst nog een super duur busritje van wel 50 cent per persoon moesten nemen. Guanajuato was echt de perfecte grote voor ons, alles was super goed te voet te verkennen. En zoals ik al eerder zei was deze stad echt ongekend kleurrijk. We slenterde door de verschillende straatjes en klommen ook nog omhoog om de stad vanaf boven te kunnen bekijken. We namen ook nog een dag te tijd om even wat bij te werken op onze computers, de olie en dieselfilter van bob te vervangen en even ervaringen uitwisselde met Coen en Saskia die op dit moment in Costa Rica zijn maar ons al super veel tips hebben geven voor Mexico. Ondanks dat we erg genoten van de mooie steden hier in het binnenland, kreeg vooral Lon onrust in haar kont wilde ze heel graag de natuur weer in. Alleen zaten we een beetje in een dilemma omdat Dia de los Muertes, oftewel de dag van de doden er ook aan kwam. Een unieke kans om een kijkje te nemen in deze Mexicaanse traditie. Maar we voelde er eigenlijk niet zoveel voor om dit te doen in Guanajuato, omdat we allebei niet heel erg van grote menigtes houden. Ook zouden we te lang moeten wachten voordat het zo ver zou zijn. Ons dilemma was alleen dat onze volgende stops midden in de natuur zouden zijn waar naar ons idee weinig dorpen laat staan steden zouden zijn. Uiteindelijk vonden we een super goede middenweg, Xilitla. Een klein dorp in de bergen waar ze Dia de los Muertes net weer op een andere manier schenen te vieren en het een midden weg zou zijn tussen Carnaval en Dia de los Muertes.

Onderweg naar Xilitla maakte we nog een tussen stop in San Miquel de Allende een klein plaatsje dat ook al even kleurrijk was als Guanajuato. Een middagje struinde we hier lekker rond. Het gevoel van deze stad was wel anders omdat hier veel meer amerikanen wonen en de mensen hier een stuk sjieker rondliepen. Het voelde soms alsof je hier er vooral bij hoorde als je op een van de vele dakterrassen aan de champagne ging. Maar dat mocht de pret niet drukken. We merken dat we steeds meer onze weg beginnen te vinden in Mexico en ook steeds meer op ons gemak zijn. Natuurlijk blijven we altijd op letten, maar toch hebben nog geen echt onveilig gevoel gekend in Mexico. In San Miquel de Allende sliepen we in een straat naast een park en je hebt echt het gevoel dat niemand echt op of om kijkt dat jij daar in je busje slaapt. Ondanks dat we wel iets vaker op een camping slapen, kunnen we toch regelmatig wildkamperen op veilige plekken. En dat is iets waar we ons in het begin toch nog wat zorgen om maakte maar wat ondertussen al volledig vanzelf gaat.

Hoe het was om Dia de los Muertes te vieren in Xilitla dat bewaren we nog even voor de volgende keer. Maar ik kan wel vertellen, het was een geweldige ervaring. Tot de volgende.