De Update #62 Jasper’s Nationale Park

Na onze laatste stop in Whistler was het nog een heel stuk rijden naar onze volgende echte bestemming, Jasper NP. Onderweg maakte we verschillende stops. Maar we hadden niet heel veel succes bij die stops. De eerste stop was Joffre Lake. Op zichzelf een mooie stop maar we hadden gehoord van een mooie wandeling die je daar kon doen, de bergen in om een mooi bergmeer te bekijken. Echter lag er naar onze zin echt te veel sneeuw, te veel om zonder spikes te kunnen doen, we hebben geen spikes dus reden we weer door. De volgende dag was onze eindbestemming Mount Robsen ook hier kun je naar een prachtig meer wandelen. Maar door overstromingen vorig jaar is de weg ernaartoe niet toegankelijk, ze zijn waarschijnlijk tot volgend jaar bezig om alle wegen en bruggen weer opnieuw te bouwen. Onderweg kwamen we wel een aantal leuke mensen en dieren tegen. We zagen dingo’s op de weg en op onze slaapplek kregen we een aantal keer bezoek van een aantal vossen! Ook zagen we op de parkeerplaats waar we stonden voor de lunch een Spaans busje! Deze mensen reizen in een jaar van Mexico naar Canada en waren bijna aan het eind van hun reis. Hun enthousiasme deed ons hart heel wat sneller kloppen en het was dan ook heel erg leuk om met ze te kletsen en tips uit te wisselen. Het zien van hun was een voorteken van hoe veel meer Europese auto’s en hun mensen we de komende dagen zouden gaan zien. Het is duidelijk dat het reisseizoen nu echt geopend is en dat we weer terugkomen in het meest populaire gebied voor reizigers in Canada. We zijn de tel kwijtgeraakt van de hoeveelheid campers met Europese kentekens we hebben gezien maar het zijn er genoeg. Vooral veel Duitsers, Zwitsers, Oostenrijkers en Nederlanders. Het is leuk om te merken dat we niet de enige zijn met dit bijzondere plan. We kampeerde die nacht op een prachtige plek. We waren de enige op dit kleine open plekje en we hadden prachtig mooi uitzicht en zoals ik net al zei, kregen we bezoek van vossen. Het was echt heerlijk. Een stukje verderop konden we een wandeling doen naar een waterval. Wat ons betreft was het discutabel of je het echt een waterval kon noemen maar technisch gezien kon je zeggen dat het water in die brede rivier inderdaad een klein stukje naar beneden viel. We wandelde gezellig langs de rivier nog een stukje verder maar het was niet echt lekker wandelen. Het stikte van de muggen en het pad was heel smal en had veel bochten. Dat maakt het altijd wat spannender wat betreft de beren. Het is dan echt een stuk moeilijker om te overzien of er niet een beer om de hoek aan het chillen is.

De volgende dag kwamen we eindelijk aan in Jasper National Park. Dit begon al meteen goed met het zien van maar liefst 3 beren. Een daarvan was iets dichterbij dan ons lief was. Ik zat lekker buiten op mijn stoeltje wat foto’s te bewerken. En toen ik even opkeek omdat ik wat vanuit mijn ooghoeken zag bewegen, liep er op de campeerplek tegenover ons op zijn dooie akkertje een beer van het gras te knabbelen. Ik schrok me rot, stond op van mijn stoel en stapte heel snel de bus in. Jap was binnen rustig koffie en thee aan het zetten en stond raar te kijken toen ik ineens de bus binnen kwam gestuiterd. Ik kreeg nog net op tijd over mijn lippen dat er een beer was zodat jap hem ook nog kon zien, maar toen ik omdraaide om te kijken was hij alweer in de bosjes verderop verdwenen. Jap zegt heel vaak: “ach maak je niet druk er is hier echt geen beer, daarvoor zijn hier echt te veel mensen.” Nou dat is dikke onzin dus. In Jasper National Park is het logischerwijs niet toegestaan om wild te kamperen, dus dat doen we dus ook niet. De National Park Verenging heeft in het hele park prachtige maar hele grote groene campings gemaakt en daar waren wij nu ook. Het was hier hartstikke druk en toch was er die beer. Wel was het heel fijn om te merken dat hij zich helemaal niets aantrok van mij. Hij deed lekker zijn ding en keek niet naar mij op of om. We hopen maar dat als we ze nog ooit zo tegen komen dit ook het geval zal zijn. En het bleef niet bij het spotten van een beer op de camping! De volgende ochtend wilde we hardlopen. Jap wilde eigenlijk rond een meertje rennen maar ik was te bang voor de beren, haha! Vooral als je rent is het moeilijk hard te blijven praten en als je dan snel gaat over een smal onoverzichtelijk pad… nee dank je. Dus we deden een rondje om de camping, en zoals gezegd was de camping enorm dus het rondje was ook zeker lang genoeg (4 km)! En op dat rondje zagen we zeker een stuk op 10 wapiti’s! Er zijn niet alleen waarschuwingsborden voor beren, dat zou te ontspannen zijn. Nee er zijn hier net zo veel waarschuwingsborden voor de wapiti. Want die hebben net jongen gekregen en daardoor agressiever dan je van ze zou verwachten. Maar ook in dit geval waren de wapiti te veel met zichzelf bezig om zich iets van ons aan te trekken. Bij eentje struikelde ik zelfs bijna over haar poten omdat ze zo verdekt opgesteld achter een boom lag. Haha.

Het is natuurlijk heel grappig dat we nu in een nationaal park zijn met de naam Jasper. Ook het dorpje in het park heeft deze naam, dus dit moesten we natuurlijk even verkennen. En niet heel verassend was het natuurlijk een heel leuk dorpje. Zoals het hoort was er een goed bakkertje met zelfs twee filialen. En de cinnamon sticky bun waren duidelijk voor Jasper gemaakt.

We gingen onderweg naar pyramid lake. Maar op het moment dat we er helemaal klaar voor waren betrok het en begon het flink te regen. En aangezien de wandeling vooral om zijn uitzichten ging had dit niet zo veel zin. Het was dichtbij dus hier zouden we nog een ander moment naar toe terug komen. We stapte weer in de auto en reden door naar Maligne canyon. Dit was een prima wandeling langs een canyon waar flink wat water door heen stroomde. We hadden de afgelopen tijd al wat meer canyons gezien en dit was zeker niet de mooiste maar we hadden weer een lekkere wandeling gemaakt. Ook konden we onderweg nog heel leuk en heel klein vogeltje aan het werk zien. Hij was zijn nest aan het bouwen en zijn nest was prachtig. Helemaal rond als een ei met een heel klein gaatje als ingang. Hij vloog steeds een meter of 5 naar de rotswand, verzamelde daar zijn materiaal en vloog weer terug. Hij was echt totaal niet bang voor ons en we hebben hem echt een hele tijd goed kunnen bewonderen.

De volgende dag zou het de mooiste dag van de week zijn met de minste bewolking dus we besloten die dag te gebruiken om een grote hike te maken. Daarvoor moesten we wel een stuk rijden naar de andere kant van het park. Maar op die rit zagen we pas echt wat Jasper National Park inhield. De rit was echt zo prachtig. Om iedere hoek hadden we weer uitzicht op een nieuwe bergketen en weer een nieuwe rivier of een prachtig meer. Onderweg zagen we een heel hele grote grizzlybeer. Wat daar niet zo leuk aan was dat we hem zagen omdat hij vlak voor een grote vrachtwagen de weg over wilde steken. De beer schrok zich gelukkig een hoedje en sprong snel weer terug de berm in. Het was heel gaaf om de beer te zien en hem te zien rennen en springen. Maar de reden waardoor hij rende en sprong was natuurlijk wat minder leuk, maar gelukkig liep het goed af, dit keer…

Voor de volgende dag stond de Sulphur Skyline Trail op de planning. Het was een pittige klim en daardoor was het moeilijk om hard te blijven praten wat natuurlijk wel nodig was voor de beren. Maar we hadden er een goed tempo in zitten en waren daarom relatief snel boven. Ook hier veranderde om iedere hoek het uitzicht weer. We hebben echt extreem veel foto’s gemaakt gewoon omdat het zo prachtig was. Daar over gesproken. Eenmaal boven wilde we graag het uitzicht vastleggen met de drone. We weten dat dit officieel niet mag omdat we ons in een nationaal park begeven en de regel is nou eenmaal dat het in een nationaal park niet mag. Echter zijn wij een beetje eigenwijs en proberen we ook zelf een beetje in te schatten of het wel of niet kan. En wij besloten dat hier op de top van de berg wel even kon. Vooral na uren wandelen geen enkel wild leven te hebben gezien en het ook hier negens te bekennen is en met heel veel afstand van andere mensen. Wij dachten dat wij niemand en ook het park niet tot last zouden zijn als wij even twee minuutjes met de drone zouden vliegen. Echter was een gids die met een groep mensen aan het wandelen was het daar niet mee eens. We waren net klaar met vliegen en toen kwam hij naar ons toe gestormd letterlijk en sprak boos tegen ons dat het extreem illegaal was wat wij deden en dat als een park wachter ons zou zien we een hoge boete zouden krijgen en mogelijk zelfs 6 maanden in de gevangenis zouden moeten. Dat laatste leek ons een beetje overdreven maar hij heeft natuurlijk wel gelijk. Gelukkig zeiden andere mensen tegen ons dat ze zijn reactie overdreven vonden en dat zij ook echt niet het idee hadden dat wij hier iets of iemand tot last waren en dat ze het juist heel erg gaaf vonden om te zien hoe jap de drone vloog. Dat maakte dat wij ons iets minder het stoutste kind uit de klas voelde, maar we voelde ons desondanks wel echt op onze vingers getikt, en ook echt wel terecht. In het vervolg moeten we toch nog kritischer zijn als we de drone vliegen. Maar man het uitzicht was zo mooi, dat wilde we gewoon heel goed vastleggen! En gelukkig is dat ook wel gelukt. Na de weg terug naar beneden wachtte er bij de parkeerplaats een hotspring op ons! Dus onze beentjes konden hier heerlijk uitrusten. Vrijwel meteen raakte we aan de klets met een Canadees stel die net met pensioen waren. We hebben in totaal 3 uur onafgebroken met elkaar zitten kletsen het was echt super gezellig. Ook hebben ze wat van onze vragen kunnen beantwoorden waar ik twee verhalen geleden over schreef, het daklozen probleem in Vancouver en de borden met every childs matters met de knuffels erbij. Zodra we in de hotsprings zaten betrok het en begon het te regen wat een heel speciaal effect gaf. Door de koude regen die op het hete water viel ontstond er een stoom die het bad er heel dramatisch deed uitzien. Het uitzicht was prachtig, het gezelschap was goed dus wij hadden weer een top dag!

De volgende dag deden we alsnog de hike die we een paar dagen geleden niet deden door de regen. Het uitzicht was prachtig en de lucht was nu strakblauw dus dat was heerlijk. Ook gingen we naar Maligne Lake, dit is een enorm meer met veel bergen eromheen. We deden ook hier een wandeling langs het meer naar wat mooie uitzichtpunten. Op vrijwel alle uitkijk punten hier in Canada langs hikes of langs de weg heb je dezelfde twee grote rode stoelen staan. Ook hier stonden deze en hier hebben we nog een tijdje in gezeten om van het uitzicht te genieten. Tot we gek werden van de muggen en er andere mensen op onze plek wilde zitten.

Onderweg terug naar weer diezelfde camping stak er voor de auto nog een eland over! Op de camping ververste Jap de olie van de auto. Hierbij hadden we beide even stress omdat er op de beschermkap best wat olie zat en ook aan de motor best wat olie zat. Even waren we dus bang dat er iets goed mis was. We worden steeds handiger met de auto maar dit ging ons redenatie vermogen te boven. Dus vroegen we onze Oostenrijkse buren waar we al leuk een praatje mee gemaakt hadden of zij wel echt verstand hadden van auto’s en of ze met ons mee konden kijken. Dat hadden ze gelukkig en ze stelde ons gerust dat het waarschijnlijk gewoon het zweten was en dat het niet overdreven veel leek. Ze adviseerde ons het gewoon even goed schoon te maken en het dan de komende tijd in de gaten te houden. Dat klonk goed! Onze buren zijn aan deze kant van de plas met hun eigen motoren en willen op die manier de panamericana rijden. Erg leuke en lieve mensen! Zij gaven aan dat ze tijdens het inchecken bij de balie nog twee Nederlandse auto’s hadden gezien. Wij waren wel nieuwsgierig naar deze mensen en besloten dus een rondje over de camping te lopen op zoek naar deze mensen. De eerste auto vonden we redelijk snel. Die mensen zaten echter binnen en we voelde er niet genoeg voor om aan te kloppen. Dus vervolgde we onze ronde op zoek naar de andere mensen. We hadden duidelijke aanwijzingen gekregen een Jeep met daktent en een Zwitsers rood wit kruis op de voorkant. Echter is de camping enorm zoals we al eerder zeiden dus we hadden ze echt niet zomaar gevonden. Uiteindelijk bleken ze heel dicht bij de zitten maar gewoon aan het einde van ons rondje. Deze mensen zaten wel buiten Jeanette en Stefan uit Weesp. Ze hebben nu hun zoon Tim op visite die zo ongeveer onze leeftijd zal zijn. Stefan is ook fysiotherapeut en Jeanette psycholoog. Zij zijn van plan eerst nog naar het noorden richting Alaska te rijden en daarna snel weer via Canada Amerika in. Ze weten nog niet of ze daarna verder zuidelijk zullen gaan of dat ze na Amerika stoppen. We begonnen met kletsen bij het kampvuur en om 2 uur ’s nachts keek er iemand op zijn horloge en schrokken we van hoe snel de tijd al was gegaan.

Daarna was onze laatste dag in dit deel van Jasper National park aangebroken. We deden nog een mooie wandeling met de naam five lakes, dan zegt het waarschijnlijk voldoende over wat we zagen onderweg haha. Het was een prachtige wandeling en de meren waren allemaal net weer een beetje anders.

Voordat we Jasper echt zouden verlaten wilde Jap nog een keer een stickybun halen om te testen of hij echt wel zo lekker was als dat het de vorige keer leek. Op de weg terug toen we bij de bus stonden kwam er een man naar ons toe die vroeg naar ons kenteken van de bus. Nou is dat op zichzelf niet zo bijzonder want dat gebeurt gemiddeld zo’n 5 keer op een dag. Maar deze man overhandigde ons meteen een cadeautje. Een soort dromenvanger die hij gemaakt had met materialen uit de natuur. Hij vertelde ons dat hij die ons gaf als een teken van naastenliefde en dat hij merkt, als iemand die afstamt van de first nations, dat dit niet altijd vanzelfsprekend is en dat hij hoopt dat met zijn praatjes met mensen en het overhandigen van dit kleine gebaar hij mensen kan overtuigen wat liever voor elkaar te zijn. Het gesprek wat we met hem hadden was prachtig en zal ons altijd bij blijven.

We reden daarna verder naar het begin van de icefield park highway, nog onderdeel van Jasper National park. Het was weer een prachtig groene camping. We maakte hier een heerlijk kampvuurtje en zaten de hele avond buiten en zeiden nog even gedag tegen de beer die op de camping woont.

Veel liefs,

Jap en Lon.

Menu van de week

Maandag	Pizza
Dinsdag	Aardappeltjes, broccoli en zelfgemaakte linzenburger
Woensdag	Zelfgemaakte Pasta met blauwe kaas saus
Donderdag	Minestrone Soep
Vrijdag	Restje Minestrone
Zaterdag	Pizza
Zondag	Noodles met Prutje Pindakaas